มิติใหม่ของพื้นที่อ่านนิยาย จัดเต็มแบบล้นคลัง ทั้งนิยายแปลจีน ญี่ปุ่นและไทย เฟ้นหาทุกหมวดคุณภาพให้ทุกคนได้อ่านกันฟินๆ พร้อมอ่านฟรีจำนวนมาก!! อย่ารอช้า! รีบสมัครสมาชิกมาเปิดประสบการณ์ความสนุก พร้อมระเบิดความมันส์ ผ่านการอ่านไปพร้อมกันได้ที่ อ่านนิยายด็อทเน็ต  

อ่านนิยาย เล่มที่ 1 บทที่ 15 ปีศาจน้อยนักสู้ ”ซูเจี่ยนอัน”

        ขณะที่เธอกำลังกลุ้มใจอยู่นั้น ลู่เป๋าเหยียนก็โผล่มายืนข้างๆ ทำเอาเธอสะดุ้ง “ทำไมนายมาอยู่นี่ได้”

        คิ้วคมเข้มของลู่เป๋าเหยียนถึงกับขมวด “ฉันไม่ควรอยู่ที่นี่?”

        ซูเจี่ยนอันชี้ไปที่ประตู “ได้ข่าวว่าแฟนนายมา ไม่แอบไปหาเธอหน่อยเหรอ”

        ลู่เป๋าเหยียนหรี่ตาลงแล้วยกมือดีดหน้าผากซูเจี่ยนอันไปหนึ่งที

        “โอ๊ย” ซูเจี่ยนอันกุมหน้าผากมองหน้าลู่เป๋าเหยียน “เจ็บนะ!”

        “เจ็บก็ดีแล้ว” ลู่เป๋าเหยียนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ตามฉันมา”

        ซูเจี่ยนอันเบ้ปาก แล้วจึงคล้องแขนเขาเดินตามไปอย่างไม่เต็มใจนัก

        ในตอนนั้นเอง เฉินเสวียนเสวียนกำลังเดินตรงมาที่ซูเจี่ยนอันพอดี เธอใช้สายตาจับผิดสแกนเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “พี่เป๋าเหยียน คนนี้เหรอคะพี่สะใภ้ เห็นคุณน้าถังบอกว่า เป็นแพทย์นิติเวชใช่ไหมคะ”

        เฉินเสวียนเสวียนมองเธอด้วยสายตาเย่อหยิ่ง “เฮอะ พี่เป๋าเหยียนเป็นถึงผอ.ธุรกิจเครือสกุลลู่ เธอเป็นแค่แพทย์นิติเวช ดูจะทำให้พี่เป๋าเหยียนเสียชื่อไปหน่อยนะ”

        ชัดเจนเลยว่า ในที่นี้ไม่มีใครคิดมาก่อนว่า คนที่ไม่เคยเข้าร่วมงานสังคมอย่างคุณหนูรองตระกูลซู จะเป็นแพทย์นิติเวช เรื่องนี้กลายเป็นหัวข้อใหม่ในทันที

        “ซูเจี่ยนอันเป็นหมอผ่าศพ! เธอไม่ใช่คุณหนูตระกูลซูหรือไง ซูอี้เฉิงพี่ชายเธอออกจะเก่งขนาดนั้นแท้ๆ ทำไมถึงไปเป็นหมอผ่าศพเอาซะได้?”

        “แต่ผู้หญิงที่กล้าทำอาชีพนี้นี่…เท่ชะมัด!”

        “แต่การเป็นหมอนิติเวชดูจะไม่คู่ควรกับลู่เป๋าเหยียนสักเท่าไร ตอนแรกดูจากภายนอก ฉันนึกว่าเธอทำงานสายศิลปะเสียอีก”

        

        ซูเจี่ยนอันถอนหายใจ เฉินเสวียนเสวียนเปิดเกมรุกได้ดีทีเดียว

        วันนี้ถ้าหานรั่วซีมาด้วยจริงๆ เธอกับหานรั่วซีไม่ว่าอย่างไรก็คงหนีไม่พ้นต้องดวลกันสักยกเป็นแน่ ขนาดเจ้าตัวยังไม่มา เธอยังถูกเฉินเสวียนเสวียนผลักไปให้ไปยืนอยู่ปากเหวแล้วเรียบร้อย

        เฉินเสวียนเสวียนคงรอให้เธอยอมแพ้ แล้วคืนลู่เป๋าเหยียนให้เพื่อนของเธอล่ะสิ

        เฮอะ!

        ซูเจี่ยนอันเมินเฉินเสวียนเสวียน เธอจับมือลู่เป๋าเหยียนแล้วเขยิบเข้าไปใกล้เขา พร้อมถามด้วยน้ำเสียงน้อยใจว่า

        ที่รัก คุณรังเกียจที่ฉันทำอาชีพนี้เหรอคะ”

        ลู่เป๋าเหยียนหรี่ตามองเธอ

        โดนเฉินเสวียนเสวียนโจมตีแล้วแท้ๆ เธอควรโต้กลับไม่ใช่หรือ แล้วนี่มาอ้อนเขาทำไมกัน เขาไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าเธอจะแคร์ว่าเขาชอบหรือไม่ชอบงานของเธอ ลู่เป๋าเหยียนสับสน

        จู่ๆ ซูเจี่ยนอันก็เขย่งเท้ากระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูลู่เป๋าเหยียน

        ดูเผินๆ เหมือนเธอกำลังกระซิบคุยสวีทหวานกับลู่เป๋าเหยียนอยู่ มีเพียงลู่เป๋าเหยียนเท่านั้นที่รู้ว่า เธอกำลังขู่เขาอยู่ต่างหาก!

        “ถ้านายไม่ช่วยฉัน กลับไปฉันจะฟ้องคุณน้าว่า นายปล่อยให้เพื่อนของหานรั่วซีรังแกฉัน ถึงเวลาดูสิว่าคุณน้าจะจัดการใคร”

        ถ้าเธอโต้กลับด้วยตัวเอง ต่อให้ชนะก็คงไม่สวยเท่าไร แต่ถ้าลู่เป๋าเหยียนเป็นคนออกปากปกป้องเธอด้วยตัวเองแล้วล่ะก็ ผลที่ได้ดาเมจแรงกว่าหลายเท่า

        แววตาของลู่เป๋าเหยียนแปรเปลี่ยนไปอย่างไม่มีใครสังเกตเห็น ส่วนซูเจี่ยนอันก็ยืนยิ้มอย่างไร้เดียงสา คนที่ไม่รู้คงคิดไม่ถึงว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอกำลังข่มขู่เขาอยู่

        เขาโอบเอวซูเจี่ยนอันเข้ามาอย่างแรง มองเธออย่างอ่อนโยน “ผมจะไปรังเกียจอาชีพคุณได้ยังไงกันล่ะครับ ขอแค่คุณชอบก็พอ”

        “จริงนะคะ?” แววตาของซูเจี่ยนอันส่องประกายอย่างดีใจ เธอเขย่งเท้าหอมแก้มลู่เป๋าเหยียนอย่าง “อดใจไม่ไหว”

        “ที่รักน่ารักที่สุดเลย”

        วินาทีนั้นลู่เป๋าเหยียนรู้สึกเหมือนกระแสไฟฟ้าวิ่งไปทั่วร่างราวกับถูกไฟช็อต

        ริมฝีปากของเธอช่างอ่อนนุ่ม ลมหายใจอุ่นที่รดลงมาที่หน้าของเขา กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของดอกไม้จากตัวของเธอ บวกกับสัมผัสอันแผ่วเบาเมื่อครู่ทำให้เขาแทบบ้า

        ดีที่เขาผ่านอะไรมาเยอะจึงเรียกสติกลับมาได้ไม่ยากนัก เขาหันมายิ้มให้ซูเจี่ยนอันอย่างรักใคร่ ซูเจี่ยนอันเองก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้นไปอีก

        คำยุยงและดูถูกจากเฉินเสวียนเสวียนถูกซูเจี่ยนอันมองข้ามอย่างไม่แยแส คำพูดเดียวของลู่เป๋าเหยียนก็สื่อออกมาอย่างชัดเจนว่า เขาไม่สนว่าซูเจี่ยนอันจะทำงานอะไร คำพูดของเฉินเสวียนเสวียนจึงกลายเป็นเพียงส่วนเกินที่ดูโง่เง่าไปโดยปริยายในชั่วพริบตา

        สามีเองยังไม่ว่าอะไร แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรไปยุ่ง?

        เฉินเสวียนเสวียนอยากสร้างความลำบากให้ซูเจี่ยนอัน แต่กลับนึกไม่ถึงว่า สุดท้ายแล้วคนที่ต้องขายหน้าจะเป็นตัวเอง เธอหน้าเสียไปในทันที

        แต่ซูเจี่ยนอันไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆ แบบนี้

        ซูเจี่ยนอันทำสีหน้าเหมือนเพิ่งตื่นจากความหอมหวานเมื่อครู่ หันมามองเฉินเสวียนเสวียน

        “จริงสิคุณเฉิน เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะคะ?”

        เฉินเสวียนเสวียนถลึงตาใส่ซูเจี่ยนอัน กัดฟันพูดออกมาว่า “ซูเจี่ยนอัน เธอทำแบบนี้ทำไม!”

        ซูเจี่ยนอันยิ้ม “คุณควรถามตัวเองมากกว่านะคะ ว่าทำแบบนี้ไปทำไม” จากคำพูดของเธอ สื่อได้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรมายุ่ง

        “ยัย…” เฉินเสวียนเสวียนโกรธจนพูดไม่ออก

        ในตอนนั้นเองเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นมาอีกรอบ เท่าที่ฟังจากเสียงคนรอบข้าง หานรั่วซีคงมาถึงแล้ว

        ถ้าจะพูดว่าวันนี้หานรั่วซีจัดเต็มก็คงจะไม่เกินไป ชุดราตรีรัดรูปสีแดงสดเผยให้เห็นเรือนร่างสุดเซ็กซี่ ผมลอนยาวสลวยที่ม้วนมาเป็นอย่างดี รวมถึงใบหน้าที่ถูกเติมแต่งอย่างไร้ที่ติ ทำให้เธอสวยงดงามจับใจ

        เธอตัวจริงกับในจอเหมือนกันทุกอย่าง สง่างามและมั่นใจ โดดเด่นสะดุดตา ไม่มีใครเทียบได้

        ซูเจี่ยนอันคิดอย่างอ่อนใจ ยุ่งยากชะมัด เธอเพิ่งจัดการเฉินเสวียนเสวียนเสร็จไปเมื่อกี้ บอสใหญ่ก็เข้ามา นี่คิดว่าเธอกำลังตีบอสอัพเลเวลกันอยู่หรือไง

Author สายลมสงบ