เสียงคัดค้านของทุกคน จ้าวอี้ได้คิดไว้ล่วงหน้าแล้ว
เพียงมองก็สามารถจับหางของอีกฝ่ายได้ ดูว่ากระจกทองแดงนี้มันเรื่องอะไร ทำไมถึงมีพลังอาถรรพ์ขนาดนั้น จ้าวอี้ไม่อาจละทิ้งในช่วงสุดท้ายได้
“จ้าวอี้ นายแค่ฟังคำแนะนำจากพวกเราสักครั้งดีไหม? ความอันตรายของนี่กับสนามรบไม่เหมือนกัน บนสนามรบจะอันตรายยังไง ฉันก็เชื่อว่านายสามารถจัดการได้ แต่นี่เป็นพื้นที่ที่นายไม่คุ้นเคย ถ้านายดึงดันจะทำตามใจจริงๆ งั้นก็ได้ ฉันจะไปเผชิญอันตรายกับนาย” เจี่ยงจาวตี้สูดหายใจลึก แล้วพูดคำนี้อย่างแน่วแน่
จ้าวอี้มองใบหน้าที่ดื้อดึงของเธอ ทันใดนั้นก็เกิดความใจอ่อน
ในช่วงปีนั้น ไม่ว่าจะเป็นภารกิจอันตรายอะไร เจี่ยงจาวตี้ก็ไม่เคยหวาดกลัว เธอได้แต่ยืนหยัดกับตนเอง ไปเผชิญอันตรายด้วยกัน
สำหรับบางเวลา อันตรายเหล่านั้นก็ไม่อาจให้ผู้หญิงคนนี้แบกรับ
“ช่างเถอะ พวกเราปรึกษาการปฏิบัติการขั้นต่อไปเถอะ”
จ้าวอี้ล้มเลิกความคิดของตนเอง เจี่ยงจาวตี้จึงถอนใจอย่างโล่งอก
“โจมตีอย่างรุนแรงเถอะ จัดการคนคุ้มกันของอีกฝ่าย แม้จะแหวกหญ้าให้งูตื่นก็ไม่ต้องสนใจแล้ว สามารถทำให้พวกเขาวิตกขึ้นได้พอดี”
เจี่ยงจาวตี้ค่อยๆพิจารณา แล้วเสนอความคิดของตน
จ้าวอี้พยักหน้า มาถึงตอนนี้ เมื่อไม่มีวิธีที่ดี บุกทลายอย่างรุนแรง ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ทำ
เมื่อไม่ไตร่ตรองว่าอีกฝ่ายจะแจ้งแอนดริวและคนอื่นใต้ดินหรือไม่ ถ้างั้นแผนการโจมตีอย่างรุนแรงก็ใกล้เป็นรูปร่าง กำลังหลักในการต่อสู้ย่อมเป็นจ้าวอี้และเจี่ยงจาวตี้
เมื่อจ้าวอี้ได้ลั่นไกครั้งแรก ก็ดึงดูดความตื่นตัวของอีกฝ่ายทันที
พวกเขาใช้วิธีโจมตีกลับอย่างรวดเร็ว
หลังจากกระสุนจำนวนมากดำเนินอยู่สิบกว่าวินาที ก็ตกอยู่ที่ที่จ้าวอี้เคยอยู่
เจี่ยงจาวตี้ที่อยู่อีกด้านใช้วิธีเดียวกัน ยิงคนหนึ่งอีกครั้ง
ความร่วมมือของทั้งสองดีมาก นี่เป็นความเข้าใจลับๆที่รวบรวมมาหลายปี
ถ้าความสนใจของอีกฝ่ายตกไปอยู่ที่ตัวคนหนึ่ง อีกด้านก็จะดึงดูดด้วยกำลังไฟทันที เป็นเช่นนี้ต่อไป จะสามารถปกป้องความปลอดภัยของเพื่อนร่วมทีมได้ การต่อสู้ก็จะเป็นผล
ไม่กี่นาทีสั้นๆ เหลือเพียงสี่คนที่ยังต่อสู้อย่างดิ้นรน
พวกเขาไม่กล้าเผยหน้าออกมาแล้ว ใช้รถเป็นเครื่องกำบัง จากนั้นจึงยิงปืนสุ่มๆ พยายามใช้วิธีนี้มาขัดขวางการยิงสไนเปอร์ของพวกจ้าวอี้
สำหรับกองกำลังพิเศษอันสุดยอดเช่นพวกจ้าวอี้ กลัวที่สุดไม่ใช่การเล็งยิงจากอีกฝ่าย แต่เป็นการยิงกราดอย่างไร้รูปแบบ เพราะความน่ากลัวของกระสุนคือความฉับพลันและการมองไม่เห็น ใครก็ตามต่างยากที่จะหลบหลีก เพราะฝีมือจะดียังไง ก็ไม่เร็วกว่ากระสุน
ยอดฝีมือทั่วไปจะหลบกระสุน ก่อนที่อีกฝ่ายจะลั่นไกชั่วขณะ ร่างกายได้เคลื่อนไหวแล้ว
จ้าวอี้และเจี่ยงจาวตี้ยิ่งระวังขึ้น
พวกเขาอ้อมเป็นวงกว้าง มาถึงอีกด้าน แล้วลงมืออีกครั้ง
เดินหน้าถอยหลังอยู่ประมาณยี่สิบนาที ในที่สุดสิบคนนี้ก็ถูกจัดการหมด
หยิบปืนพกออกมา จ้าวอี้คลำที่รอบๆรถบ้านที่ถูกแต่งเติม เขาไม่กล้ายืนยัน ว่าในรถจะไม่มีอาวุธ
มองผ่านกระจก ก็เห็นชายวัยรุ่นสองคนสวมแว่นตาหนาเตอะเหมือนก้นแก้ว บนโต๊ะวางอุปกรณ์หลากหลายชนิด กำลังตัวสั่นหลบอยู่ใต้โต๊ะ ราวกับนี่จะสามารถให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่พวกเขา
จ้าวอี้ยิงนัดหนึ่งที่ที่จับรถ ประตูรถเปิดออก
เขาส่งสัญญาณมือกับเจี่ยงจาวตี้ จากนั้นจึงเดินเข้าไปในรถบ้านอย่างระวัง
ไม่อาจเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายดูไม่มีความสามารถในการตอบโต้แล้วจะดูถูกอีกฝ่าย นี่เป็นบทเรียนที่รวบรวมจากเลือดเนื้อ ในสถานที่ที่มีเปลวเพลิงแห่งสงคราม ผู้ก่อการร้ายไม่น้อยใช้ผู้หญิงและเด็กที่อ่อนแอ นี่ต่างเป็นประสบการณ์อันนองเลือด
ยังดี ที่เรื่องคาดไม่ถึงไม่เกิดขึ้น
จ้าวอี้แค่เข้าไป สองคนนี้ก็หลับตาปี๋ แล้วยกสองมือขึ้น พูดเสียงดัง “อย่าฆ่าฉัน! อย่าฆ่าฉัน! เรื่องอะไรพวกเราไม่เกี่ยว!”
ดึงร่างของพวกเขาทั้งสองขึ้นเล็กน้อย จ้าวอี้สามารถยืนยันได้ว่าพวกเขาไม่ได้พกอาวุธ จากนั้นจึงตรวจสอบรอบด้านเล็กน้อย ก็ไม่มีของอันตรายเช่นพวกระเบิดเวลาอะไรพวกนั้น แต่ในส่วนช่องว่าง ได้พบอาวุธปืนที่ยังไม่ถูกใช้งานไม่น้อย น่าจะเป็นของสำรอง
“พวกนายเป็นใคร? ทำงานให้แอนดริวมานานแค่ไหนแล้ว? พวกเขาลงไปนานแค่ไหน? ทางเข้าอยู่ที่ไหน? นานแค่ไหนเขาถึงจะติดต่อมาครั้งหนึ่ง?”
จ้าวอี้พาสองคนนี้ออกจากรถบ้าน ปากกระบอกปืนเล็งไปที่ศีรษะของพวกเขา คำถามเป็นชุดได้โพล่งออกมา
ที่จริงเขารับประกันได้แล้ว การทำเช่นนี้เป็นเพียงแค่ให้พวกเขาตกใจ
“อย่าฆ่าฉัน ฉันจะบอก!”
“ฉันจะสารภาพทั้งหมด! ฉันจะสารภาพ!”
ชายทั้งสอง แย่งกันเตรียมจะพูด โดยกลัวว่าถ้าช้าไปก้าวเดียวจ้าวอี้จะยิงใส่พวกเขา
จ้าวอี้พยักหน้าให้เจี่ยงจาวตี้ สองคนทีละคนๆ แบ่งกันลากไปคนละด้าน แล้วเริ่มสอบปากคำ การสอบปากคำเช่นนี้สามารถหลีกเลี่ยงการโกหกของพวกเขาได้
ชายหนุ่มตัวสั่น ยืนยังยืนไม่อยู่ โดยเฉพาะเมื่อเห็นอาวุธที่ใช้ยิงของจ้าวอี้สองคน ขาก็อ่อน ถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวอี้หูตาไว ดึงเขาขึ้น เขาต้องล้มลงแน่นอน
“พูดมาเถอะ อย่าปิดบังอะไร ถ้าคำให้การของนายกับเพื่อนไม่ตรงกัน นายคงรู้เหตุการณ์ต่อไปนะ” จ้าวอี้แสร้งทำท่าทางใจดำ ดวงตาจ้องเขม็งไปที่ชายหนุ่ม
“ฉันบอก ฉันบอก…ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอิเล็กทรอนิกส์ที่ถูกมาร์ควิซแอนดริวจ้างมา คนคนนั้นก็เหมือนกับฉัน พวกเรารับผิดชอบการร่างแผ่นที่พระราชวังใต้ดิน”
“ร่างแผนที่?”
จ้าวอี้มองเขาอย่างไม่เข้าใจ ชายหนุ่มพูดถึงหน้าที่ของตน สายตามีประกาย “ใช่แล้ว มาร์ควิซพวกเขาลงไปในสุสาน นำอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ขนาดเล็กจำนวนมาก พวกเราสามารถตอบกลับตามสัญญาณ และมาร่างแผนที่พระราชวังใต้ดิน ตอนนี้ได้สมบูรณ์ถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นแล้ว”
จ้าวอี้มองเขาอย่างค่อนข้างสนใจ ถ้ามีแผนที่นี้ คงสะดวกขึ้นมากอย่างไม่ต้องสงสัย แม้บนแผนที่จะไม่อาจทำเครื่องหมายอันตรายที่เจาะจงได้ แต่ยังคงมีค่าอย่างสูง เช่นตำแหน่งของอาคารต่างๆเป็นต้น
“งั้นพวกนายแก้ไขปัญหาของสัญญาณยังไง? ตามที่ฉันรู้ ด้านล่างเหมือนกับจะมีแหล่งรบกวนที่แข็งแกร่ง”
“ปัญหานี้ไม่ยาก พวกเราทำเครื่องผลัดเปลี่ยนสัญญาณมากมาย ถ้าสัญญาณแรกถูกรบกวนรุนแรงที่สุด พวกเราก็จะเชื่อมต่อสัญญาณเคเบิล เช่นนี้ ก็จะสามารถหลีกเลี่ยงการรบกวนได้” คำพูดที่ชายหนุ่มพูดง่ายต่อการเข้าใจ แม้เป็นสาขาที่ต่างกับจ้าวอี้ ก็เข้าใจได้
“ดีมาก พวกแอนดริวลงไปเมื่อไหร่?”
“ประมาณรุ่งสาง เวลาที่ลงไปตอนนี้เกินสิบสองชั่วโมงแล้ว”
ชายหนุ่มดูนาฬิกา แล้วบอกเวลาโดยประมาณ
จ้าวอี้คำนวนเล็กน้อย เวลาที่แอนดริวลงไป น่าจะเป็นก่อนที่เขาจะเข้าช่วยเหลือ ไม่แปลก ที่ตอนแรกเขาเห็นเพียงแต่ชาร์ลี และไม่เห็นมาร์ควิซคนนี้
“ลงไปกี่คน?”
“ตามมาร์ควิซลงไป มีประมาณสามสิบคน กลุ่มที่สองลงไปหลังจากสองชั่วโมง ประมาณสิบห้าสิบหกคน” ชายหนุ่มคิดเล็กน้อย แล้วบอกจำนวนโดยประมาณ
คิดดูแล้วแอนดริวน่าจะเป้นกลุ่มแรกที่ลงไป จากนั้นชาร์ลีรีบตามมา พวกเขาลงไปกลุ่มที่สอง เช่นนี้ก็ตรงกัน
“นายแค่ไหนพวกนายถึงจะติดต่อกันหนึ่งครั้ง? เวลาที่ใกล้ที่สุดที่ติดต่อคือเมื่อไหร่? พวกเขารู้ว่าเกิดเรื่องอะไรข้างบนไหม?”
จ้าวอี้ถาม ในใจหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความหวัง ถ้าอีกฝ่ายไม่รู้ว่าด้านบนเกิดเรื่อง พวกจ้าวอี้ก็อยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ความเป็นไปได้เช่นนี้กลับไม่มาก
ตามคาด ชายหนุ่มพูดตะกุกตะกัก “เมื่อพวกคุณยิงปืนนัดแรก ฉันก็ส่งสัญญาณ แจ้งด้านล่างว่าพวกเรามีอันตราย เพียงแต่มาร์ควิซไม่ได้ส่งสัญญาณกลับ”
จ้าวอี้ยินดี “พูดแบบนี้ พวกเขาอาจไม่ได้รับสัญญาณ?”
“น่าจะเป็นไปไม่ได้ ขณะเดียวกันฉันใช้การพิมพ์ข้อความส่งไปอีกรอบ แม้จะล่าช้า แต่ยังไงก็จะได้รับ พูดแล้วก็แปลก ตามกฎของเราตอนแรก เราไม่ได้ติดต่อกันในเวลายี่สิบนาที แต่ต่อมา ประมาณสามชั่วโมงก่อน การติดต่อก็ได้ขาดหาย จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีข้อความตอบกลับใดๆ แต่มีเครื่องโอนสัญญาณไม่น่าปรากฏความคิดเช่นนี้…น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้เข้าไป ไม่งั้นต้องหาสาเหตุเจอแน่”
ชายหนุ่มครุ่นคิด ทำท่าทางไม่เข้าใจ
จ้าวอี้มองเขา ชายคนนี้และอีกคน สวมแว่นตาเหมือนกัน ระดับการศึกษาสูง ร่างกายอ่อนแอ คิดดูแล้วแอนดริวคงไม่อยากให้พวกเขาลงไปด้วย และกังวลว่าสองคนนี้จะทำให้พวกเขาล่าช้า
“ทางเข้าพระราชวังใต้ดินอยู่ตรงไหน?”
“อยู่ใต้รถบ้าน”
ชายหนุ่มไม่กล้าลังเล แล้วชี้นำทางเข้าให้จ้าวอี้
ทางเข้านี้ปกปิดได้อย่างชาญฉลาด ถ้าไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ ก็ไม่อาจค้นพบ
จ้าวอี้ยกวัชพืชที่ใช้แต่งเติมด้านบนออก จึงเห็นหลุมดำสนิทที่มองไม่เห็นปลายทาง
“งั้นนายรู้ว่าใครหาที่นี่เจอไหม?”
“ฉันไม่รู้ชื่อเขา ดูแล้วน่าจะเป็นเพื่อนสนิทของมาร์ควิซ เขาชี้นำทาง” ชายหนุ่มครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วให้คำตอบ
จ้าวอี้หยิบรูปของพวกน้องชายเหยียนออกมา ชายหนุ่มแค่มองก็จำได้ “เป็นเขา”
นิ้วมือของเขาชี้ไปที่น้องชายเหยียน
จ้าวอี้พยักหน้าโดยไม่แสดงออกอะไร ที่จริงเขาคิด ว่าคนที่นำทางน่าจะเป็นอาหัว ทำไมถึงพูดเช่นนี้? เพราะว่าภายนอกอาหัวดูแล้วไม่ใช่คนชนชาติจีน โครงสร้างใหญ่ ในทางกลับกันภายนอกของน้องชายเหยียนและชนชาติจีนกลัไม่มีอะไรแตกต่าง
นี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร
เจี่ยงจาวตี้สอบปากคำอีกคนหนึ่งเสร็จ สรุปสถานการณ์ของทั้งสองคน แล้วตัดสินใจเรียกคนอื่นๆมา
ได้รับโทรศัพท์ของหวงอิง รถปฏิบัติการก็ขับมาอย่างรวดเร็ว
“จ้าวหมิง นายขับรถคันนี้ส่งผู้เฒ่าสวี่กลับไปรักษา สำหรับพวกเรา จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ก่อนชั่วคราว อุปกรณ์ด้านบนสามารถใช้ได้ ทุกคนลงมือย้ายไปในรถปฏิบัติการของเรา”
จ้าวอี้จัดเตรียมให้เจี่ยจ้าวหมิงพาผู้เฒ่าสวี่กลับไปรักษาก่อน
“ผู้เฒ่าสวี่มีอะไรจะพูดกับนาย”
เจี่ยจ้าวหมิงที่เดิมที่ต้องจากไปมาแจ้งกับจ้าวอี้ จ้าวอี้มาถึงในรถบ้าน ตอนนี้ทั้งตัวของผู้เฒ่าสวี่ได้พันไปด้วยผ้าพันแผล เพียงเผยให้เห็นดวงตาสองข้าง ดูแล้วจะไม่มีอะไรรุนแรง เพียงแค่สภาพภายนอกดูแย่ แผลไฟไหม้เช่นนี้ต้องระวังการติดเชื้อ ดังนั้นจ้าวอี้จึงตัดสินใจเช่นนี้
“คุณมีอะไรอยากพูด?”
จ้าวอี้โน้มไปที่ด้านหน้าเขา ผู้เฒ่าสวี่กระแอมหลายครั้ง ถึงจะพูด
ราวกับไฟได้ทำร้ายไปถึงลำคอของเขา
“ฉันมีบางอย่างจะเตือนนาย พวกเขาอาจไม่ออกมาจากโพรงเดิม หลังจากรู้ข้อมูลของด้านบน สามารถขุดทางออกเส้นใหม่ได้ สมมุตว่าพวกนายถูกบีบให้เข้าไปข้างใน เมือเห็นโลงศพก็ให้จุดธูป ถ้าความเร็วการเผาไหม้ของธูปรวดเร็ว อย่าลังเล ให้รีบออกไป เชือกแดงที่มัดบนข้อมือพวกนาย ถ้ามันร้อนจนน่ากลัว ก็ต้องออกไป ไม่งั้น เกรงว่าอาจเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ธูปอยู่ในกระเป๋าเป้ของฉัน สรุปแล้ว พวกนายต้องระวังทุกอย่าง”
ผู้เฒ่าสวี่เตือน จ้าวอี้พยักหน้าซ้ำๆ แม้ว่าคำพูดของผู้เฒ่าจะดูลึกลับ แต่จ้าวอี้กลับไม่อาจดูถูก เพราะว่า นี่เป็นความหวังดีของเขา และเป็นประสบการณ์ของเขา
“สองคนนี้จะทำยังไง?”
เจี่ยงจาวตี้มองเชลยสองคนอย่างไม่รู้จะจัดการยังไง แล้วถาม
“ให้ตามพวกเรามา อยู่บนรถปฏิบัติการก่อน คนพวกเราเยอะขนาดนี้ พวกเราสองคนไม่กล้าทำอะไรหรอก” จ้าวอี้ครุ่นคิดเล็กน้อย แล้ตัดสินใจทิ้งพวกเขา สองคนนี้ถูกแอนดริวให้ความสำคัญ ย่อมมีความสามารถจริงๆแน่นอน
รถบ้านขับออกไปอย่างรวดเร็ว
ทุกคนไม่มีความเห็นใดต่อการจัดการของจ้าวอี้ แม้อุปกรณ์จะไม่น้อย แต่คนเยอะกำลังก็มาก ไม่นานก็เสร็จสมบูรณ์
