ตอนที่ผู้คนทั้งหมดต่างจับจ้องไป๋อวิ๋นจงพลางตะโกนโวยวายให้ประหารหลงอวี้ ไป๋อวิ๋นจงกลับแย้มยิ้มออกมาเล็กน้อย
เขาใช้มือข้างหนึ่งลูบหนวดพลางมองอวี้สุ่ยอวิ๋นด้วยแววตาคล้ายกำลังยิ้ม
“ผู้อาวุโสอวี้ ข้าว่าให้ท่านเป็นคนประกาศดีกว่าว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนร้าย อย่างนั้นน่าจะเหมาะสมที่สุด!”
ไป๋อวิ๋นจงส่งเสียงพูดพร้อมรอยยิ้ม ทำให้อู่เจี้ยนซินที่อยู่ข้างๆ พลันมุ่นคิ้ว บนใบหน้าบึ้งตึงปรากฏความสับสนเล็กน้อย
ทั้งที่เมื่อครู่เขาเพิ่งพูดกับไป๋อวิ๋นจงไว้เสียดิบดีว่าทันทีที่ออกมาจะจับตัวหลงอวี้ทันที และไป๋อวิ๋นจงเองก็แสดงท่าทีว่าเห็นด้วยแล้วแท้ๆ แต่ทำไมตอนนี้เจ้าไป๋อวิ๋นจงถึงปล่อยให้อวี้สุ่ยอวิ๋นพูดก่อนเล่า?
พอเห็นใบหน้ายิ้มของไป๋อวิ๋นจง อู่เจี้ยนซินพลันรู้สึกได้ว่า ตัวเขาอาจถูกเจ้าหมอนี่หลอกลวงเข้าให้แล้ว!
แต่กระนั้น เขากลับไม่คิดว่าเจ้าอวี้สุ่ยอวิ๋นจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้
ในเวลาสั้นๆ แค่นี้ ต่อให้หลงอวี้จะเก็บหญ้าเศียรมังกรและทำให้อวี้สุ่ยอวิ๋นได้สติกลับคืนมาได้ ก็ไม่มีทางไปหาหลักฐานมายืนยันว่าเขาร่วมมือกับอูลี่ได้แน่
ในช่วงที่ผ่านมานั้น เขากับอูลี่ได้พบเจอกันแค่ครั้งเดียว อีกทั้งตรงจุดนัดพบของพวกเขาก็มีซากศพของงูสมุนไพรพิสดารตัวหนึ่งอยู่ด้วย
“งูสมุนไพรพิสดารตัวนั้นเป็นสัตว์อสูรที่สร้างวิญญาณแท้ได้แล้ว ย่อมไม่ใช่ตัวตนที่เจ้าหลงอวี้จะฆ่าได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ ตอนนั้นเจ้าหลงอวี้และอวี้สุ่ยอวิ๋นก็ไม่มีทางไปซ่อนตัวอยู่แถวนั้นได้แน่..”
อู่เจี้ยนซินรู้สึกตึงเครียด รู้ว่าตอนนี้ถึงช่วงเวลาสำคัญแล้ว
เขาได้เลื่อนสายตามองทางอวี้สุ่ยอวิ๋น ขอเพียงอวี้สุ่ยอวิ๋นไม่สามารถแสดงหลักฐานที่ชัดเจนได้ เขาย่อมไม่มีทางยอมรับความผิดเด็ดขาด!
ขอเพียงเขาผ่านด่านนี้ไปได้ เจ้าอวี้สุ่ยอวิ๋นคงไม่มีทางรอดชีวิตไปได้แน่!
“พิษเงาพัวพันของลัทธิพันไหม หลังผ่านไปอีกสี่วันพิษก็จะเริ่มกำเริบ ในเวลาสั้นๆ แค่สี่วันนี้ ข้าจะดูว่าเจ้าจะไปหาลูกไม้ไร้ดอกกับดอกอวี้กานจากที่ไหน?”
อู่เจี้ยนซินกระแทกเสียงเย็นชาในใจ มองอวี้สุ่ยอวิ๋นราวกับกำลังมองคนตายก็ไม่ปาน!
ตอนนี้เหล่าลูกศิษย์ลัทธิสยบฟ้าที่ยืนรุมหน้าตำหนักนับพันคนต่างก็รู้สึกตื่นเต้นหลงอวี้ เจ้าคนที่เพิ่งเข้ามาในลัทธิได้ไม่นานก็สร้างสถิติใหม่ๆ ได้มากมายผู้นี้ กำลังจะถูกฆ่าในไม่ช้าจริงหรือเปล่า?
หากคิดจะพาตัวอวี้สุ่ยอวิ๋นไปจริงๆ มันคิดจะทำอะไรกับอวี้สุ่ยอวิ๋นกันแน่?
เรื่องนี้ ผู้คนต่างก็อยากรู้!
“ใครเป็นคนร้ายหรือ ข้าว่าเหล่าลูกศิษย์ส่วนใหญ่ต่างก็คิดว่าหลงอวี้เป็นคนร้ายที่คิดจะลักพาตัวข้าไปเพื่อทำเรื่องเลวร้ายสินะ!”
อวี้สุ่ยอวิ๋นในชุดสีดำที่ยืนอย่างมั่นคงพูดขึ้นอย่างสงบเยือกเย็น
“หรือนั่นไม่ใช่เรื่องจริงหรืออย่างไร?”
อู่เจี้ยนซินกระแทกเสียงเย็นชา แผดเสียงตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด
“อวี้สุ่ยอวิ๋น ข้ารู้นะว่าเจ้ากับผู้อาวุโสคนหนึ่งของสำนักดาบสะบั้นที่ชื่ออูลี่มีความแค้นต่อกันมาตลอด จนบัดนี้ก็ยังไม่ได้สะสาง!”
สิ้นประโยคนี้ ผู้คนไม่น้อยก็เกิดความสงสัยทันที เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับสำนักดาบสะบั้นได้อย่างไร?
สำนักดาบสะบั้น เป็นหนึ่งในเจ็ดสำนักลัทธิใหญ่ของอาณาจักรต้าถัง ลูกศิษย์ลัทธิสยบฟ้าในที่นี่ย่อมต้องเคยได้ยินชื่อกันอยู่แล้ว
คิดไม่ถึงว่ ผู้อาวุโสอวี้สุ่ยอวิ๋นผู้นี้จะมีความแค้นกับผู้อาวุโสของสำนักดาบสะบั้นที่ชื่ออูลี่!
“ข้ามีความแค้นกับอูลี่แล้วจะทำไม?”
อวี้สุ่ยอวิ๋นไม่ร้อนรนแม้แต่น้อย ทั้งยังถามกลับด้วยความรู้สึกสนใจ
“อวี้สุ่ยอวิ๋น ครั้งนี้เป็นฝีมือของเจ้าอูลี่นั่นที่คิดจะทำร้ายเจ้า”
อู่เจี้ยนซินมองหลงอวี้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุร้าย
“จากที่ข้าตรวจสอบมา เจ้าหลงอวี้คือผู้สมรู้ร่วมคิดของอูลี่!”
หลังประโยคนี้ถูกกล่าวจบ ผู้คนรอบๆ ก็ส่งเสียงฮือฮาอื้ออึง
“เวรเอ๊ย ระยำต่ำช้าถึงเพียงนี้เลยหรือ ปล่อยให้มีชีวิตต่อไปไม่ได้เด็ดขาด!”
“เจ้าหลงอวี้นี่มันร่วมมือกับคนของสำนักลัทธิอื่นทำร้ายผู้อาวุโสของเราอย่างนั้นหรือ ยกโทษให้ไม่ได้แล้ว!”
“ไม่คิดว่าเจ้าหลงอวี้จะเป็นคนแบบนี้ เสียทีที่ก่อนหน้านี้ข้าเคยคิดว่าลัทธิสยบฟ้าเราได้อัจฉริยะมากพรสวรรค์เพิ่มอีกหนึ่งคน ใครจะไปคิดว่าจะกลายเป็นเดนคนเช่นนี้!”
ผู้คนไม่น้อยพากันส่งเสียงด่าทอหลงอวี้ด้วยแววตาพิโรธเดือดดาล!
“หลงอวี้!”
ลูกศิษย์ของอวี้สุ่ยอวิ๋น หลู่กวนหมิงที่ยืนข้างๆ หลงอวี้เองก็เหลือบตาโตจ้องหลงอวี้เขม็งอย่างโกรธเกรี้ยว
“นี่เจ้าร่วมมือกับคนนอกเพื่อทำร้ายอาจารย์ข้าอย่างนั้นหรือ ข้าจะฆ่าเจ้า!”
“พรสวรรค์เจ้าไม่เลวเลย แต่น่าเสียดายที่สมองเจ้าไม่ค่อยดีสักเท่าไร”
หลงอวี้เหลือบมองชายหน้าบึ้งผู้นี้อย่างเฉยชา
“เจ้าว่าอะไรนะ?”
หลู่กวนหมิงเดือดดาลมากกว่าเดิม กำลังจะลงมือกับหลงอวี้อยู่แล้ว แต่อวี้สุ่ยอวิ๋นที่อยู่ข้างหน้ากลับจ้องเขม็งกลับมาทางเขาทันที!
พอถูกอวี้สุ่ยอวิ๋นจ้องหลู่กวนหมิง เขาหงอยลงราวกับไก่ชนที่เพิ่งแพ้มาทันที สงบเสงี่ยมและไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว
“หลงอวี้!”
ในตอนนั้นเอง น้ำเสียงร้อนรนของสตรีผู้หนึ่งก็ดังขึ้น ต่อจากนั้นก็มีเงาร่างน่าทะนุถนอมแหวกฝูงชน วิ่งมายังจุดที่หลงอวี้ยืนอยู่
“เลี่ยวเล่อเล่อ?”
หลงอวี้ได้ยินเช่นนั้นก็หันไปมอง
เขาเห็นเลี่ยวเล่อเล่อรีบรุดมาทางนี้ เงาร่างในชุดสีน้ำเงินกับสีหน้าเป็นกังวลอันงดงามน่าเอ็นดู ชวนให้ปวดใจเหลือเกิน
หลายวันที่ผ่านมาเขาคงทำให้เลี่ยวเล่อเล่อเป็นห่วง!
แม้ผู้เฒ่าเขาจะคอยปลอบนางว่าหลงอวี้ไม่มีทางเป็นอะไรอยู่ตลอดเวลา แต่นางก็ไม่อาจบังคับตัวเองให้เลิกเป็นห่วงเขาได้เลย
พอนางได้ยินว่าหลงอวี้กลับมาก็รีบวิ่งมาหาทันที แต่กลับได้ยินว่าหลงอวี้ถูกอู่เจี้ยนซินประกาศว่าเขาร่วมมือกับผู้อาวุโสอูลี่แห่งสำนักสะบั้นดาบในการทรยศลัทธิ!
เรื่องนี้ถือเป็นความผิดร้ายแรง ทำให้เลี่ยวเล่อเล่อรีบมาอย่างไม่ลังเล
“เจ้า เจ้าร่วมมือกับเจ้าอูลี่นั่นจริงหรือ?”
เลี่ยวเล่อเล่อวิ่งมาอยู่ข้างกายหลงอวี้ เบิกตามองอีกฝ่าย
“เจ้าคิดว่าอย่างไรล่ะ?”
หลงอวี้ถามกลับ
“ข้าเชื่อใจเจ้าอยู่แล้ว ไม่มีทางหรอก”
เลี่ยวเล่อเล่อกระแทกเสียงออกมา
“ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่มีทางวิ่งมาอยู่ข้างเจ้าเพื่อให้ใครบางคนหาว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดหรอก!”
“…”
หลงอวี้พูดอะไรไม่ออก
“พวกเจ้า หยุดพูดเรื่องเหลวไหลได้แล้ว”
อู่เจี้ยนซินตะคอกด้วยเสียงทุ้มต่ำ
พอเขาเห็นว่ามีลูกศิษย์หญิงคนหนึ่งวิ่งมาอยู่ข้างกายหลงอวี้และแก้ต่างให้มันในใจเขาก็หงุดหงิดอย่างมาก นี่มันเป็นการหักหน้าเขาชัดๆ!
“หลงอวี้ เจ้าร่วมมือกับผู้อาวุโสสำนักดาบสะบั้นอูลี่ สัญญาว่าจะพาตัวผู้อาวุโสอวี้ไปมอบให้มัน โดยมันจะมอบโอสถอย่างดีให้เจ้าเป็นการตอบแทน ทำให้เจ้ายกระดับขึ้นได้”
อู่เจี้ยนซินจ้องเขม็งไปทางหลงอวี้ ส่งเสียงตะคอก
“เจ้า ยอมรับผิดไหม?”
“ช่างน่าขันจริงๆ ข้ายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าไอ้คนที่ชื่ออูลี่นั่นเป็นใคร เจ้ากลับใช้ชื่อมันมาใส่ร้ายข้า”
หลงอวี้หัวเราะเย้ยหยัน
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ไปพาตัวไอ้อูลี่มาไต่สวนต่อหน้าข้าดูสิ”
“เจ้านี่มันดื้อด้านเสียจริง ยังไม่ยอมรับผิดอีก!”
อู่เจี้ยนซินกระแทกเสียงเย็นชา
“ข้าได้หลักฐานยืนยันว่าเจ้าเป็นคนร้ายมาแล้ว หากเจ้ายอมสารภาพแต่โดยดี ก็ยังพอลดโทษได้บ้าง แต่หากเจ้ายังดึงดันจนทำให้ข้าต้องงัดหลักฐานออกมาละก็ ความผิดฐานทรยศลัทธิของเจ้า มีโทษคือประหารเท่านั้น!”
“ถ้ามีหลักฐานก็แสดงออกมาได้เลย หากข้าหลงอวี้มีความผิดจริง ข้าจะฆ่าตัวตายชดใช้ความผิดทันที!”
หลงอวี้เผชิญหน้ากับอู่เจี้ยนซินอย่างห้าวหาญ!
“ไอ้หลงอวี้ เจ้าบังอาจใช้น้ำเสียงเช่นนั้นพูดจากับข้าที่เป็นผู้อาวุโสเชียวหรือ เห็นได้ชัดว่าเจ้ามันไร้ซึ่งสัมมาคารวะต่อผู้หลักผู้ใหญ่ในลัทธิ คนเช่นนี้ต่อให้วันหน้าจะประสบความสำเร็จก็มีแต่จะกลายเป็นภัยต่อลัทธิ”
สีหน้าของอู่เจี้ยนซินเย็นชาลงเรื่อยๆ!
เขาไม่คิดว่าตัวเองที่เป็นถึงผู้อาวุโสของลัทธิ กลับไม่สามารถสยบลูกศิษย์วิถียุทธเพียงขั้นเก้าคนหนึ่งได้!
“เมื่อกี้บอกว่ามีหลักฐานไม่ใช่หรือ”
หลงอวี้เห็นอู่เจี้ยนซินพยายามเปลี่ยนเรื่อง จึงหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นก็ถามกลับไปทันที
“ไหนหลักฐานของเจ้า? ยังไม่รีบเอาออกมาอีก อย่าปล่อยให้รอนาน! ไม่อย่างนั้นเจ้าที่เป็นถึงผู้อาวุโสแห่งลัทธิสยบฟ้าอู่เจี้ยนซินจะกลายเป็นตัวตลกให้เหล่าลูกศิษย์ในลัทธิติฉินนินทาเอาได้!”
สิ้นเสียงลง ทั่วบริเวณก็ตะลึงงันไป!
ไม่มีใครคิดว่าเจ้าหลงอวี้จะปากร้ายขนาดนี้ แม้แต่กับผู้อาวุโสอู่เจี้ยนซิน ยังไม่ไว้หน้า!
ลูกศิษย์ที่อยู่รอบๆ แม้แต่คนที่รู้สึกว่าหลงอวี้ไม่ใช่คนร้ายเอง ก็ยังคิดว่าเจ้าหลงอวี้คงไม่รอดแน่
ต่อให้หลงอวี้จะรอดชีวิตไปได้ ได้เป็นลูกศิษย์ของลัทธิสยบฟ้าต่อไป แล้วจะทำไม?
ตอนนี้มันหาเรื่องกับอู่เจี้ยนซิน วันหน้าตอนที่มันจะรับรางวัลของลูกศิษย์ระดับพิเศษคงได้เจอการกลั่นแกล้งต่างๆ นานาแน่!
ผู้คนไม่น้อยต่างคิดว่าเจ้าหลงอวี้ช่างโง่เขลาเหลือเกินที่พูดจากับอู่เจี้ยนซินเช่นนั้น
ไม่รู้เลยว่าหลงอวี้มีคนหนุนหลังอยู่ถึงได้กล้าทำแบบนี้
อู่เจี้ยนซินโมโหจนตัวสั่น ตั้งแต่ได้เป็นผู้อาวุโสของลัทธิสยบฟ้า เขาก็ไม่เคยเจอลูกศิษย์คนไหนกล้าพูดจาเช่นนี้!
เขาเตรียมพยานไว้คนหนึ่งแล้ว พยานคนนั้นคือลูกศิษย์ระดับพิเศษอันดับหนึ่งของสำนักดาบสะบั้น ต้วนเมี่ย!
ขอเพียงต้วนเมี่ยปรากฏตัวขึ้นยืนยันว่าหลงอวี้ร่วมมือกับอูลี่ละก็ หลงอวี้ย่อมไม่มีทางรอดไปได้
แต่สิ่งที่ทำให้อู่เจี้ยนซินสงสัยคือ ทำไมเจ้าต้วนเมี่ยถึงยังไม่มา?
“ฮ่าๆ!”
ในตอนนั้นเอง อวี้สุ่ยอวิ๋นรู้สึกว่าถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว เขาได้หัวเราะเบาๆออกมา
เขาควักวิญญาณแท้ฝ่ามือจารึกออกจากแขนเสื้อพร้อมเอ่ยว่า
“ถ้าพูดถึงหลักฐานละก็ ตาแก่อย่างข้าก็มีอยู่ชิ้นหนึ่ง แต่มันไม่ใช่หลักฐานที่ยืนยันว่าหลงอวี้ร่วมมือกับอูลี่ แต่เป็น…”
หลังจากพูดจบ เขาก็ได้บดขยี้วิญญาณแท้ฝ่ามือจารึกชิ้นนั้น พริบตานั้นก็ได้มีพลังวิญญาณแท้ก่อตัวขึ้นกลายเป็นแผ่นภาพผืนหนึ่งบนท้องฟ้า!
ภายในแผ่นภาพนั้น เป็นป่าทึบที่เต็มไปด้วยพุ่มไม้ และมีน้ำตกสายหนึ่งอยู่ห่างไปไม่ไกล
ใต้น้ำตกมีซากศพของอสรพิษขนาดมหึมาตัวหนึ่ง จากนั้นก็มีเงาร่างสองสายปรากฏที่ริมธารแทบจะพร้อมกัน
อู่เจี้ยนซิน อูลี่!
ภาพเหตุการณ์นี้ ทำให้อู่เจี้ยนซินรู้ตัวทันทีว่าความลับของเขาได้ถูกเปิดโปงแล้ว ใบหน้าที่แต่เดิมบึ้งตึงอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งบึ้งตึง ไม่ว่าอย่างไรก็คาดไม่ถึงว่า ตอนที่เขาไปพบกับอูลี่ก่อนหน้านี้ อวี้สุ่ยอวิ๋นจะแอบอยู่ใกล้ๆ นั้นก่อนแล้ว ทั้งยังใช้วิญญาณแท้บันทึกภาพไว้ด้วย!
“แย่แล้ว หนี!”
อู่เจี้ยนซินรับรู้ได้ทันทีว่าตัวเองถึงคราวซวยแล้ว จึงก้าวเท้าคิดจะวิ่งหนีไป!
แต่ไป๋อวิ๋นจงเตรียมรับมือเรื่องนี้ไว้แล้ว!
“เสี่ยวปู้!”
ไป๋อวิ๋นจงตะคอก!
“ข้าไปขวางมันเอง!”
ปู้สิงที่ยืนอยู่ข้างๆ อวี้สุ่ยอวิ๋นเคลื่อนไหวในพริบตา เงาร่างในชุดรัดรูปสีดำได้ขยับวูบ พลันมีวิญญาณแท้อินทรีย์นภาปรากฏขึ้น
เสียงวิหคกู่ร้องกึกก้องไปทั่วบริเวณ!
“อินทรีย์นภา สะกด!”
ปู้สิงตะคอกอย่างดุร้าย ไล่ตามอู่เจี้ยนซินที่คิดจะหนีไปได้ทัน อินทรีย์นภาที่หลอมรวมมหาพลังฟ้าดินไว้ พริบตาเดียวก็เข้าไปสะกดอู่เจี้ยนซินไว้ได้!
ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้หลงอวี้ตื่นตะลึงยิ่ง!
พลังของเจ้าปู้สิงนี่มันร้ายกาจเพียงนี้เชียวหรือ ถึงกับไล่ตามผู้อาวุโสของหอผู้อาวุโสได้!
แม้ว่าหลงอวี้จะรู้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ว่าปู้สิงนั้นแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่คิดว่าจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้
แต่พอลองคิดดูอีกที เขาหลงอวี้ตอนนี้ก็สามารถฆ่าผู้คุมกฎระดับวิญญาณแท้ขั้นที่หนึ่งได้แล้ว ปู้สิงที่เป็นถึงลูกศิษย์ระดับพิเศษอันดับหนึ่งของลัทธิสยบฟ้า ทั้งยังเป็นลูกศิษย์โดยตรงของประมุขด้วย การที่สามารถต่อกรกับอู่เจี้ยนซินได้ก็นับเป็นเรื่องปกติ
ตอนนี้มีผู้คนไม่น้อยที่ยังคงชมภาพเหตุการณ์ในวิญญาณแท้ฝ่ามือจารึก
ไม่นานผู้คนก็รู้ทันทีว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนร้าย!
อู่เจี้ยนซิน ผู้อาวุโสของลัทธิได้ร่วมมือกับ อูลี่ ผู้อาวุโสแห่งสำนักดาบสะบั้นลอบสังหารผู้อาวุโสอวี้สุ่ยอวิ๋น ทั้งยังคิดป้ายความผิดทั้งหมดให้หลงอวี้ นับว่าเลวทรามต่ำช้าอย่างแท้จริง!
ตอนนั้นเอง ผู้คนทั้งหมดพลันเลื่อนสายตาไปมองอีกทาง
อู่เจี้ยนซินถูกเปิดโปงความผิด คิดจะหลบหนี ปู้สิงจะจับมันได้ด้วยตัวคนเดียวหรือ
ลูกศิษย์ระดับพิเศษอันดับหนึ่ง ปู้สิง ในที่สุดก็จะแสดงพลังฝีมือที่แท้จริงให้เห็นแล้วอย่างนั้นหรือ
