หลงอวี้ไม่คิดจะหยุดเท้าลง และไม่จะเหลือบมองผู้ฝึกยุทธ์ทั้งสองคนนั้นเลยด้วยซ้ำ
พวกมันมีวิถียุทธ์แค่ขั้นหก ต่อให้สวมชุดเกราะป้องกันไว้ อย่างมากก็เป็นแค่ยุทธภัณฑ์ระดับธรรมดาขั้นล่างเท่านั้น แค่หมัดธรรมดาของหลงอวี้พวกมันไม่มีทางต้านรับเอาไว้ได้
“ยังไม่รีบหยุดอีก!”
หนึ่งในนั้นเริ่มลนลานขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว แผดเสียงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด
“คฤหาสน์แห่งนี้ถูกลูกพี่ของพวกข้ายึดครองแล้ว ลูกพี่ของพวกข้าสามารถสร้างวิญญาณแท้ได้แล้ว ถ้าไม่อยากตายก็รีบไสหัวออกไป!”
“น่ารำคาญ ปีกแห่งหุบเขาปีศาจ!”
หลงอวี้ตาเป็นประกายอำมหิต ปีกสีขาวพลันปรากฏที่ด้านหลังของเขาทันที ตัวเขาพุ่งทะยานไปข้างหน้า เห็นเป็นเพียงประกายแสงสายหนึ่ง
ผู้ฝึกยุทธ์ในชุดเกราะสองคนถูกพุ่งชนจนกระเด็นออกไปอย่างรุนแรงก่อนจะตกลงมากระแทกพื้น กระอักเลือดอย่างสาหัส!
“มังกรปรภพทะยานฟ้า!”
หลงอวี้ใช้กระบวนท่านี้ด้วยความเร็วสูงกวาดหอกมังกรปรภพในมือจนเกิดเป็นกระแสลมสายหนึ่งพัดตัวเขาให้ดีดตัวขึ้นฟ้าสูงร้อยจ้างทันที
เงาร่างของเขาพลันดิ่งลงมาอยู่ตรงใจกลางของคฤหาสน์ตระกูลเฟิง หน้าทางเข้าห้องโถงใหญ่ในพริบตา!
ปู้สิงที่ตามอยู่ห่างๆ ด้านหลังไม่ได้รีบร้อนอะไร แค่ผู้ฝึกยุทธ์พเนจร ลำพังแค่หลงอวี้คนเดียวก็สามารถจัดการพวกมันทั้งหมดได้อยู่แล้ว
สิ่งที่ทำให้ปู้สิงรู้สึกสนใจมากกว่า กลับเป็นไอ้คนที่แอบซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลต่างหาก
“มาคอยเฝ้าคฤหาสน์ตระกูลเฟิงโดยเฉพาะเช่นนี้ รอให้หลงอวี้ติดกับอยู่หรือ?”
ปู้สิงหรี่ตาลง ก้าวเท้าออกไปในทิศทางนั้นทันที!
บัดนี้ชาติกำเนิดของหลงอวี้ได้ถูกเปิดเผยแล้ว แม้จะมีปู่ของหลงอวี้คอยกดดันไม่ให้ใครกล้าทำอะไรก็ตาม แต่ปู้สิงคาดว่าจะต้องมีคนแอบส่งมือสังหารมาจัดการหลงอวี้แน่
และก็เป็นดังคาด ตอนนี้เขาจับได้คนหนึ่งแล้ว
…….
ในคฤหาสน์ตระกูลเฟิง ชายวัยกลางคนที่ดูสูงสง่าและสุภาพในชุดขาวผู้หนึ่งนั่งอยู่ที่ที่นั่งตำแหน่งของประมุข เขากำลังลิ้มรสผลไม้และน้ำชาที่ข้ารับใช้ข้างๆ เขายกมาให้อย่างสบายใจ
ชิวจิ้นโหย่ว เป็นผู้ฝึกยุทธ์พเนจรที่ค่อนข้างจะมีชื่อเสียงในแถบนี้ ปกติแล้วมักจะเก็บตัวฝึกฝนเพียงอย่างเดียว แต่เมื่อได้ข่าวว่าอาณาจักรกู่เหมิงเข้ามารุกรานแล้ว เขาก็ออกมาจากการเก็บตัวเพื่อไปสร้างผลงานด้วยเช่นกัน โดยหวังจะได้ทรัพยากรสำหรับการฝึกฝนเป็นรางวัล ทำให้ระดับวิถียุทธ์ของเขาสูงขึ้นไปอีกหนึ่งระดับ
ด้วยขอบเขตวิถียุทธ์ระดับวิญญาณแท้ขั้นที่หนึ่งของเขา ทำให้เขาสามารถรวบรวมผู้ฝึกยุทธ์พเนจรในยุทธ์จักรมาเข้าร่วมกลุ่มได้นับร้อยคนอย่างง่ายดาย และพากันมุ่งหน้ามายังเมืองอวี้กวนเพื่อที่จะพักผ่อนสักหลายวัน ขณะเดียวกันก็จะได้ฝึกฝนการต่อสู้ร่วมกันแบบเป็นกลุ่มให้กับเหล่าผู้ฝึกยุทธ์พเนจรนับร้อยคนนั่นด้วย
แต่เมื่อมาถึงเมืองอวี้กวนแล้ว พวกเขากลับไม่เจอที่พักที่เหมาะสมเลยแม้แต่ที่เดียว!
แต่ในตอนนั้นเอง ประมุขของตระกูลเฟิง เฟิงฉางเกอ ได้ถูกมือสังหารของอาณาจักรกู่เหมิงลักพาตัวไปพอดี ทำให้ชิวจิ้นโหย่วมีข้ออ้างในการเข้ามายึดครองคฤหาสน์ตระกูลเฟิง
หากเฟิงฉางเกอยังอยู่ เขาย่อมไม่กล้ายึดครองคฤหาสน์ตระกูลเฟิงอยู่แล้ว ถึงอย่างไรอาณาจักรต้าถังก็ยังมีขื่อมีแป ใช่ว่าจะยึดครองของของผู้อื่นได้ตามใจ
แต่ในเมื่อเฟิงฉางเกอถูกจับตัวไปแล้ว เขาก็สามารถใช้ข้ออ้างว่า ‘เข้ามาเพื่อคุ้มครองตระกูลเฟิง’ ในการยึดครองคฤหาสน์ตระกูลเฟิงได้แล้ว!
ช่วงแรกนั้น สมาชิกของตระกูลเฟิงหลายสิบคนย่อมต้องต่อต้านอย่างสุดชีวิตอยู่แล้ว แต่ทันทีที่วิญญาณแท้ของชิวจิ้นโหย่วปรากฏ ใครหน้าไหนยังจะกล้าปฏิเสธอีก?
ยอดฝีมือระดับวิญญาณแท้ ไม่ใช่ตัวตนที่ระดับวิถียุทธ์ขั้นหกขั้นเจ็ดจะต่อกรได้อย่างสิ้นเชิง!
เมื่อยึดครองตระกูลเฟิงไว้แล้ว ชิวจิ้นโหย่วก็เข้ามาพักอาศัยในคฤหาสน์ได้สองวัน ชีวิตของเขาตอนนี้สุขสบายกว่าตอนที่เก็บตัวฝึกฝนก่อนหน้านี้หลายเท่า
ส่วนสมาชิกตระกูลเฟิงหลายสิบคนก็ได้ถูกกักขังไว้ในหอวิทยายุทธ์ของตระกูล ไม่อนุญาตให้ใครออกมาข้างนอกเด็ดขาด แถมมีคนคอยเฝ้าไว้อย่างแน่นหนาด้วย
ตอนนี้ ชิวจิ้นโหยว่อยู่บนที่นั่งตำแหน่งประมุขในห้องโถงใหญ่นั้น กำลังหรี่ตามองดูข้ารับใช้คนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ แล้วเอ่ยพูด
“จริงสิ พวกเจ้าหาตัวแม่หนูตระกูลเฟิงคนนั้นเจอหรือยัง?”
“เรียนท่านหัวหน้า พวกเราได้ส่งคนออกไปตามหานับสิบกว่าคนแล้ว แต่จนบัดนี้ก็ยังไม่มีใครพบเห็นแม่หนูนั่นแม้แต่เงา เกรงว่าแม่หนูนั่นคงจะออกจากเมืองอวี้กวนไปแล้ว”
ข้ารับใช้คนนั้นตอบกลับด้วยความรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย
“ไร้ประโยชน์จริงๆ”
ชิวจิ้นโหย่วมีสีหน้าเคร่งเครียดทันที
“ให้พวกเจ้าตามหาหญิงสาวของตระกูลเฟิงเพียงคนเดียวก็ยังหาไม่เจอ พวกเจ้าทำงานกันอย่างไร? แล้วพวกเจ้าจะไปจับตัวผู้ฝึกยุทธ์ของอาณาจักรกู่เหมิงกลับมาขึ้นรางวัลได้หรือ?”
“หัวหน้าโปรดอย่าพิโรธไปเลย!”
เหงื่อเย็นๆ หลั่งไหลบนใบหน้าข้ารับใช้คนนั้น
“หญิงสาวของตระกูลเฟิงไม่ได้มีแค่แม่หนูนั่นเพียงคนเดียว ให้ข้าไปเลือกหญิงสาวอีกคนที่ดูดีหน่อยมาให้ลูกพี่เสพสมแทนดีหรือไม่?”
ชิวจิ้นโหยว่กระแทกเสียงเย็นชา
“อย่างนั้นก็ไปเลือกมาคนหนึ่ง จำไว้ ต้องเอาคนที่อายุน้อยเท่านั้น แบบนี้ถึงจะเล่นได้สนุกหน่อย!”
“รับทราบ”
ข้ารับใช้คนนั้นรับคำสั่งแล้วก็หันหลังเดินออกไปทันที
แต่ในตอนนั้นเอง ที่หน้าห้องโถงได้เกิดเสียงแผ่นดินไหวดังสนั่น ต่อจากนั้นผู้คนทั้งหลายก็เห็นชายหนุ่มในชุดสีดำผู้หนึ่งพุ่งดิ่งจากฟ้าลงมายืนที่หน้าทางเข้าอย่างดุดัน!
คนผู้นี้ ก็คือหลงอวี้ที่มาตามเสียงนั่นเอง
“ไอ้หนู เจ้าเป็นใคร?”
พลันมีคนส่งเสียงตะคอกถาม พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าหลงอวี้แข็งแกร่งมาก แต่พวกเขามีชิวจิ้นโหย่วอยู่ มีหรือจะเกรงกลัว?
“คนที่จะมาเอาชีวิตของพวกเจ้า”
หลงอวี้เงยหน้าขึ้นมา ในดวงตาเป็นเป็นประกายเย็นชาอำมหิตขึ้นมาแวบหนึ่ง!
“ฮ่าฮ่า คิดจะเอาชีวิตของเรา ไม่ดูเลยว่าลูกพี่ของพวกเราเป็นใคร!”
มีผู้ฝึกยุทธ์คนหนึ่งส่งเสียงหัวเราะไร้ซึ่งความหวาดกลัว แต่ในตอนนั้นเอง จู่ๆ เสียงหัวเราะของเขาก็ชะงัก ตาเบิกโพลงจนลูกตาแทบถลน
หลงอวี้ใช้วิชาหอกหมื่นสังหาร หนึ่งหอกแทงทะลุหน้าอกทันที!
“เจ้าคิดจะไปเลือกหาหญิงสาวอายุน้อยของตระกูลเฟิงไปให้ลูกพี่พวกเจ้าเล่นอย่างนั้นหรือ?”
หลงอวี้ที่ถือหอกมังกรปรภพไว้ค่อยๆ ก้าวเดินออกไปทางข้ารับใช้ที่ผอมแห้งคนนั้นทีละก้าว!
บนตัวเขามีจิตสังหารที่รุนแรงสุดขีดแผ่ออกมา ทำให้ผู้ฝึกยุทธ์จำนวนไม่น้อยที่อยู่รอบๆ เกิดความรู้สึกหวาดกลัวขึ้นทันที แต่พอพวกเขามองไปทางลูกพี่ของตัวเอง ก็พบว่าลูกพี่เขายังคงสงบนิ่งเยือกเย็นอยู่!
“ไอ้หนูปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม คิดว่าแค่สร้างวิญญาณแท้ได้ก็ทำอะไรตามใจได้แล้วอย่างนั้นหรือ?”
ชิวจิ้นโหย่วพูดอย่างเย็นชา มองหลงอวี้ราวกับกำลังมองคนตาย ตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืนทันที!
หลงอวี้มาเร็วเกินไป เพียงพริบตาเดียวก็ฆ่าลูกสมุนระดับวิถียุทธ์ขั้นแปดของเขาทิ้งไปแล้ว ทำให้ชิวจิ้นโหย่วเดือดดาลสุดขีดทันที!
แม้เขาจะมองออกว่า ชายหนุ่มชุดดำตรงหน้าสร้างวิญญาณแท้ได้แล้วเหมือนกับเขา แต่เขาไม่คิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะแข็งแกร่งไปกว่าเขา
ถึงอย่างไรเขาก็มีชีวิตมากว่าสี่สิบปีแล้ว ทั้งวิทยายุทธ์ที่ฝึกฝน ทั้งประสบการณ์ต่อสู้ ไม่ว่าจะในแง่ไหนก็ล้วนเหนือกว่าชายหนุ่มชุดดำตรงหน้าหลายเท่า!
หลงอวี้ได้ยินคำพูดของชิวจิ้นโหย่วแล้วก็ไม่ได้ใส่ใจเลยอย่างสิ้นเชิง เพียงแต่มองไปทางข้ารับใช้ที่จะไปเลือกหญิงสาวนั่น
“ตาย!”
หลงอวี้ยกปลายหอกขึ้น จิตสังหารแผ่กระจายทั่วบริเวณ!
“ลูกพี่ ช่วยด้วย!”
ข้ารับใช้ผู้นั้นพลันหน้าถอดสี รีบถอยหลังไปทันที แต่วินาทีต่อมาเขาก็พลันสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดบริเวณหน้าอก
เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น ชายหนุ่มชุดดำนั่นก็มาอยู่ตรงหน้าพร้อมกับแทงหอกในมือมาที่กลางอกของเขา บดขยี้หัวใจของเขาจนแหลก
ข้ารับใช้คนนั้นเบิกตาโต ไม่คิดเลยแม้แต่น้อยว่าตัวเองจะมาตายในที่แบบนี้
“บังอาจ!”
ชิวจิ้นโหย่วเห็นเช่นนั้นก็ยิ่งเดือดดาลมากกว่าเดิม!
เขาไม่คิดเลยแม้แต่น้อยว่าหลงอวี้จะเมินเฉยการมีตัวตนอยู่ของเขา ลงมือสังหารข้ารับใช้ระดับวิถียุทธ์ขั้นเก้าของตนทิ้งเช่นนี้
“แต่เดิมข้าเห็นแก่ระดับพลังเจ้ามี เลยคิดจะให้โอกาสในการติดตามข้า ชิวจิ้นโหย่ว สักครั้ง แต่ตอนนี้ เจ้าฆ่าลูกสมุนข้าไปถึงสองคน หากข้าไม่เด็ดหัวเจ้าลงมา ข้าจะยังมีหน้าเป็นลูกพี่ของเหล่าลูกสมุนทั้งหลายได้อย่างไร!”
ชิวจิ้นโหย่วแผดเสียงตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด ชักกระบี่อ่อนที่ม้วนอยู่ตรงเอวเล่มหนึ่งออกมา พุ่งเข้าใส่หลงอวี้ทันที!
“ลูกพี่ ฆ่ามัน แสดงให้พวกมันได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของพวกเรา!”
“ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่บังอาจกล้าบุกเข้ามาฆ่าคนของเรา ลูกพี่ ท่านจะปล่อยมันไปไม่ได้เด็ดขาด!”
ผู้คนรอบข้างต่างส่งเสียงเฮโล พอมองเห็นชิวจิ้นโหย่วลงมือ พวกเขาก็ราวกับมองเห็นภาพตอนตายของหลงอวี้ลอยขึ้นมา!
แต่หลงอวี้ที่เผชิญหน้ากับการโถมโจมตีของชิวจิ้นโหย่ว กลับไม่ขยับเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย
“คิดว่าแค่สร้างวิญญาณแท้ได้ก็จะทำอะไรตามใจได้แล้วอย่างนั้นหรือ?”
หลงอวี้ถือหอกยืนตระหง่านอย่างหนักแน่น กล่าวขึ้นเสียงเรียบ
“คำพูดประโยคนี้ ข้าขอคืนให้เจ้าเหมือนเดิมทุกประการ!”
หลังสิ้นเสียงไป เงาหอกมากมายก็ได้ปรากฏขึ้นที่ตรงหน้าของเขา จากนั้นเขาก็ได้ปล่อยเขตแดนสยบฟ้ามาครอบคลุมผู้คนทั้งหมดไว้
พริบตานั้นเอง ผู้คนทั้งหมดในที่แห่งนี้ก็พากันรู้สึกราวกับว่ามีภูเขาไท่ซานกำลังกดลงมาที่บนหัวอยู่ก็ไม่ปาน พวกที่ระดับพลังยังต่ำต้อยบางคนก็ทนรับไม่ไหวจนทรุดลงไปคุกเข่าบนพื้น!
แม้แต่ชิวจิ้นโหย่วเองก็ยังชะงักจนเกือบจะล้มลงบนพื้นเลยทีเดียว
“วิญญาณแท้อสรพิษ!”
ชิวจิ้นโหย่วแผดเสียงตะคอก พริบตานั้น ด้านหลังของเขาก็ได้มีเงาวิญญาณแท้อสรพิษตัวหนึ่งปรากฏ ทำให้เขาเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันตราย
“กระบี่งูบิน!”
ชิวจิ้นโหย่วถือกระบี่อ่อนไว้ในมือ อ้อมหลบเงากระบี่ไปแล้วพุ่งตรงเข้าหาหลงอวี้ต่อทันที
หลังจากสร้างวิญญาณแท้ได้แล้ว เขาก็หาช่องโหว่ในเขตแดนสยบฟ้าได้ เคลื่อนตัวเข้าโจมตีใส่หลงอวี้จากช่องโหว่เหล่านั้นอย่างพลิ้วไหว
ในขณะเดียวกัน กระบี่อ่อนในมือเขาก็ได้ปรากฏตรงหน้าของหลงอวี้กะทันหันราวกับอสรพิษจริงๆ ตนหนึ่งก็ไม่ปาน
“หมื่นสังหาร หนึ่งหอกออก ฆ่าหมื่นคน! หากศัตรูมีแค่คนเดียว อย่างนั้นก็อัดพลังของหมื่นสังหารให้รวมกันที่จุดเดียว ผู้ใดขวางทางต้องถูกกำจัด แม้แต่เทพเทวดาก็ไม่เว้น!”
หลงอวี้ถือหอกมังกรปรภพไว้ในมือราวกับเทพสงครามจุติลงมาก็ไม่ปาน แทงหอกออกหนึ่งครั้งอย่างเรียบง่าย
หอกนี้แฝงด้วยจิตสังหารมหาศาลไร้ที่สิ้นสุด!
วิชาหอกหมื่นสังหาร แม้หลงอวี้เพิ่งจะบรรลุถึงขั้นกลาง แต่มันคือวิทยายุทธ์ระดับวิญญาณขั้นสูง!
ในทางกลับกัน วิชากระบี่งูบินของชิวจิ้นโหย่วเป็นแค่วิทยายุทธ์ระดับธรรมดาขั้นสูงเท่านั้น
ผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไป มีโอกาสได้ฝึกวิทยายุทธ์ระดับธรรมดาขั้นสูงก็นับว่าดีมากแล้ว ไม่มีทางได้แตะต้องวิทยายุทธ์ระดับวิญญาณเลยแม้แต่น้อย
เพราะผู้ฝึกยุทธ์พเนจรส่วนใหญ่มักเป็นพวกที่ไม่ผ่านการทดสอบในการเข้าร่วมกับเจ็ดสำนักลัทธิใหญ่ในช่วงวัยเยาว์ พวกเขาจึงได้แต่ต้องฝึกฝนด้วยตัวเองเท่านั้น
เมื่อไม่มีการสนับสนุนจากสำนักลัทธิแล้ว พวกเขาไม่เพียงแต่จะพัฒนาได้ช้า ที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาไม่มีโอกาสได้เข้าถึงวิทยายุทธ์และยุทธภัณฑ์ดีๆ เลย!
ด้วยเหตุนี้เอง การรุกรานของอาณาจักรกู่เหมิงจึงทำให้เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไปในยุทธ์จักรเลือดร้อนอย่างมาก เพราะหากพวกเขาสร้างผลงานได้สำเร็จ พวกเขาก็จะสามารถรับรางวัลจากกองทัพทหารของอาณาจักรได้ มีโอกาสได้รับทั้งยุทธภัณฑ์และวิทยายุทธ์ดีมา
เมื่อวิทยายุทธ์ระดับวิญญาณปะทะกับระดับธรรมดา จุดจบจะเป็นเช่นไรคงเดาได้ไม่ยาก
อีกทั้งวิทยายุทธ์ระดับวิญญาณที่หลงอวี้ใช้ยังเป็นวิชา หมื่นสังหาร!
ผู้ฝึกยุทธ์รอบๆ ที่มองดูหลงอวี้ด้วยแววตาเย้ยหยัน คาดหวังว่าจะได้เห็นภาพตอนที่หลงอวี้ถูกโค่นล้ม หลงอวี้ก็ได้บดขยี้กระบี่อ่อนของชิวจิ้นโหย่วทิ้งอย่างง่ายดายในหอกเดียว จากนั้นชิวจิ้นโหย่วก็ถูกเขตแดนสยบฟ้าสะกดไว้เรียบร้อย
“ตาย!”
หลงอวี้แทงหอกออกไปที่ท้องน้อยของชิวจิ้นโหย่วจนทะลุเป็นรู ตันเถียนถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด!
