เนี่ยเทียนคอยหลบหลีกอยู่ในสนามแม่เหล็กที่ตัวเองสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทว่าบาดแผลบนร่างของเขากลับยังคงมากขึ้นเรื่อยๆ
ความระมัดระวังตัวของต่งป่ายเจี๋ยทำให้เขาเสียเปรียบอย่างหนัก และในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าสนามแม่เหล็กยุ่งเหยิงที่ใช้ได้ผลมาตลอดเวลาไม่ได้ไร้พ่ายอย่างที่คิด
ผลกระทบที่สนามแม่เหล็กมีต่ออาวุธวิเศษไม่ได้มากเท่าผลกระทบที่มีต่อเรือนกายและพลังจิต
ก่อนหน้านี้สนามแม่เหล็กยุ่งเหยิงลบล้างคลื่นโจมตีทางพลังจิตของหมาป่ายักษ์สีดำออกไปอย่างง่ายดาย ทำให้เขาไม่ได้รับผลกระทบใดๆ
เขาเชื่อว่าสนามแม่เหล็กยุ่งเหยิงที่ก่อนหน้านี้สามารถกำจัดพลังของผู้แข็งแกร่งขอบเขตต้นสวรรค์ได้ ตอนนี้ก็ย่อมสามารถลดทอนพลังจำนวนมากของต่งป่ายเจี๋ยได้เช่นกัน
ขอแค่ต่งป่ายเจี๋ยกล้าเดินเข้ามาด้านใน!
น่าเสียดายที่ต่งป่ายเจี๋ยผู้นั้นฉลาดเกินไป พอสัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาดของสนามแม่เหล็กยุ่งเหยิงนั้น เขาก็หนีห่างออกไปไกลทันที
เขาแค่อาศัยความแหลมคมของทวนยาวสีเหล็กเล่มนั้นมาปั่นป่วนสนามแม่เหล็กและโจมตีเนี่ยเทียน
“ฟิ้วๆ!”
บนทวนยาวยังคงมีแสงสีเทาซีดปลดปล่อยออกมา แสงนั้นคมกริบถึงขีดสุด ขอแค่สัมผัสโดนผิวเนื้อของเนี่ยเทียนก็จะทำให้เนี่ยเทียนได้รับบาดเจ็บทันที
พลังงานบิดเบือนที่อยู่ในสนามแม่เหล็กปกคลุมอยู่บนทวนยาวเป็นชั้นๆ ทว่าไม่สามารถบดบังความคมของทวนยาวได้หมด
“จะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้!”
เนี่ยเทียนตั้งตัวได้ทันอย่างรวดเร็ว เขารู้ว่าหากปล่อยให้ทวนยาวนี้ก่อกวนโดยการทำร้ายร่างกายเขาอยู่แบบนี้ ไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะทนไม่ได้
ส่วนต่งป่ายเจี๋ยที่ยืนห่างไปสิบเมตร ก็แค่รอมองเขาตายไปด้วยสายตาเย็นชา
“ฟิ้ว!”
เนี่ยเทียนสีหน้าดุร้าย ขว้างไข่มุกน้ำแข็งระเบิดลูกสุดท้ายที่มีใส่ต่งป่ายเจี๋ยกะทันหัน
ต่งป่ายเจี๋ยอยู่ใกล้เข้ามาก วินาทีที่ไข่มุกน้ำแข็งระเบิดบินออกมา ต่งป่ายเจี่ยก็น่าจะสัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบน่าสะพรึงกลัวได้แล้ว
ต่งป่ายเจี๋ยพยายามถอยหนีเป็นอันดับแรก ทว่าเนื่องจากอยู่ใกล้เกินไป เขายังไม่ทันหนีออกไปจากขอบเขตที่ไข่มุกน้ำแข็งระเบิดปกคลุม ไข่มุกน้ำแข็งระเบิดนั่นก็ระเบิดออกมาแล้ว!
“เปรียะๆๆ!”
แสงน้ำแข็ง แท่งน้ำแข็ง และลูกศรน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนระเบิดออกมาจากไข่มุกน้ำแข็งขนาดประมาณกำปั้นและกระจัดกระจายไปแปดทิศ
พริบตาเดียวหลังจากนั้น แสงน้ำแข็ง แท่งน้ำแข็งและสะเก็ดน้ำแข็งทั้งหมดก็รวมตัวกันขึ้นมาเป็นพายุน้ำแข็งที่บ้าคลั่งรุนแรง
ก่อนหน้าที่ต่งป่ายเจี๋ยจะหนีพ้น พายุน้ำแข็งนั้นก็กลบทับพื้นที่ทั้งหมดที่ต่งป่ายเจี๋ยอยู่ไว้จนมิด
ต่งป่ายเจี๋ยคำรามเสียงดัง ปณิธานแห่งการสู้รบในร่างไหลกราก ใช้เวทลับที่แปลกประหลาดสร้างหมาป่ายักษ์สีเทาตัวใหม่ขึ้นมาเหนือศีรษะอีกครั้ง
หลังจากที่หมาป่ายักษ์ตนที่สองก่อตัวสำเร็จ ร่างของต่งป่ายเจี๋ยก็โซซัดโซเซ คล้ายว่าแม้แต่ยืนก็ยังยืนได้ไม่มั่นคง
เขาต่อสู้ติดๆ กันหลายครั้ง อันที่จริงพลังของเขาเหลือแค่เพียงหนึ่งส่วนกว่าจากช่วงเวลาปกติเท่านั้น ต่อให้พักฟื้นตัวครู่หนึ่งก็ยังไม่สามารถฟื้นพลังสองส่วนของช่วงเวลาที่พรั่งพร้อมได้
เพื่อสังหารเนี่ยเทียน เขายังเลือกที่จะสร้างหมาป่ายักษ์สีเทาขึ้นมาก่อนหนึ่งตัว ซึ่งหมาป่ายักษ์ตัวนั้นถูกลูกปราณวิญญาณสิบกว่าลูกพุ่งเข้าโจมตี
ทวนยาวที่พุ่งเข้าไปในสนามแม่เหล็กยุ่งเหยิงเองก็อาศัยพละกำลังของเขา การที่ทวนยาวระเบิดแสงเจิดจ้าออกมา แท้จริงแล้วก็ได้เผาผลาญพลังของเขาไปไม่น้อย
ครั้งนี้เพื่อต้านทานพายุน้ำแข็ง เขาจึงสร้างหมาป่ายักษ์สีเทาขึ้นมาอีกตัวหนึ่ง
นี่…คือขีดจำกัดของพลังเขาแล้ว!
“โฮก!”
ในพายุน้ำแข็ง หมาป่ายักษ์สีเทาร้องคำราม ร่างที่เหมือนหมาป่ายักษ์ตัวจริงคุ้มกันต่งป่ายเจี๋ยที่อยู่ด้านล่างไว้อย่างแน่นหนา ทำให้ต่งป่ายเจี๋ยไม่ถูกโจมตีจากพายุน้ำแข็ง
ทว่าไข่มุกน้ำแข็งระเบิดนั้นเป็นของที่อูจี้มอบให้ เดิมทีก็เป็นอาวุธร้ายที่มีไว้ให้เนี่ยเทียนใช้สังหารคนอื่นอยู่แล้ว
พอไข่มุกน้ำแข็งระเบิดออก พายุน้ำแข็งที่ก่อตัวกันขึ้นมาจึงไม่ใช่สิ่งที่หมาป่ายักษ์สีเทาตัวเดียวจะต้านทานได้
เมื่ออยู่ภายใต้การหมุนคว้างของลูกศรน้ำแข็ง แท่งน้ำแข็งและแสงน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วน เรือนกายของหมาป่ายักษ์สีเทาตัวนั้นจึงหดเล็กลงอย่างรวดเร็ว
ระหว่างนั้นต่งป่ายเจี๋ยก็มีสีหน้ามืดคล้ำ มองเห็นหมาป่าที่ตัวเล็กลงเรื่อยๆ ก็ยิ่งรู้สึกได้ว่าท่าไม่ดี จึงรีบหยิบเอาอาวุธวิเศษระดับต่ำออกมาอีกหลายชิ้น ใช้อานุภาพของอาวุธวิเศษมาต้านทานพายุน้ำแข็ง
ธงผ้าที่มีภาพของเทพสงครามต่างเผ่าบินออกมาจากกำไลเก็บของ และเข้าไปในพายุบ้าคลั่งอย่างรวดเร็ว
เทพสงครามบนธงผ้าที่ไม่รู้ว่ามาจากเผ่าไหนบินออกมาจากธง พยายามฉีกกระชากพายุน้ำแข็งออกจากกัน
ทว่าเทพสงครามต่างเผ่านั้นอยู่ได้แค่ครู่เดียวก็ถูกพายุน้ำแข็งรัดพันจนตาย
“เฮ้อ มันก็แค่ของปลอมนี่นะ”
ต่งป่ายเจี๋ยพึมพำหนึ่งประโยค ไม่ได้เสียดายอาวุธวิเศษระดับต่ำชิ้นนั้น แล้วจึงหยิบโล่สีเขียวขึ้นมาอีกหนึ่งชิ้น
โล่สีเขียวบินออกไปทันที ปลดปล่อยม่านแสงสีเขียวเข้ม ปกคลุมหมาป่ายักษ์ที่หดเล็กลงไว้ด้านใน
ทว่าแค่สิบกว่าวินาที ม่านแสงสีเขียวที่คุ้มกันร่างของหมาป่าก็ถูกพายุน้ำแข็งฉีกกระชากออก
หลังจากนั้น ในกำไลเก็บของของต่งป่ายเจี๋ยก็มีอาวุธวิเศษต่างกันอีกสิบกว่าชิ้นทยอยบินออกมา พยายามสกัดกั้นพายุน้ำแข็ง
ทว่าอาวุธวิเศษเหล่านั้นล้วนเป็นอาวุธที่เขาได้มาจากผู้ที่อยู่ในขอบเขตท้ายสวรรค์ซึ่งถูกเขาสังหารหลังจากเข้าประตูสวรรค์มา
อาวุธวิเศษของผู้ที่อยู่ในขอบเขตท้ายสวรรค์ส่วนใหญ่แล้วล้วนเป็นอาวุธระดับต่ำ อานุภาพมีจำกัด อีกทั้งเนื่องจากธาตุไม่สอดคล้องกัน เขาจึงไม่สามารถนำมันมาใช้ได้ทั้งหมด
พายุน้ำแข็งที่เนี่ยเทียนกระตุ้นออกมาเกิดจากไข่มุกน้ำแข็งระเบิดที่อูจี้ขอบเขตลี้ลับมอบให้ ซึ่งไข่มุกน้ำแข็งระเบิดสามลูกคืออาวุธที่อู้จี้มอบไว้ให้เขาใช้ต่อกรกับผู้แข็งแกร่งต้นสวรรค์หรือศิษย์ผู้ทรงเกียรติของแต่ละอาณาจักร
อาวุธวิเศษระดับต่ำเหล่านั้นเมื่ออยู่ภายใต้พลังงานน่าหวาดกลัวของไข่มุกน้ำแข็งระเบิดย่อมต้านทานไม่ได้ และพังทลายลงไปทีละชิ้น
“เขาใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว!”
ในสนามแม่เหล็กยุ่งเหยิง ตอนที่เนี่ยเทียนสร้างพายุน้ำแข็งขึ้นมาเขาก็แอบจับตามองต่งป่ายเจี๋ยแล้ว
เขามองเห็นอย่างชัดเจนว่าตอนที่ต่งป่ายเจี๋ยสร้างหมาป่าขนาดยักษ์ขึ้นมา ฝีเท้าของเขาก็เริ่มไม่มั่นคงแล้ว เนี่ยเทียนจึงเข้าใจทันทีว่าต่งป่ายเจี๋ยคงใกล้จะหมดสิ้นเรี่ยวแรงเต็มที
“ฉวยโอกาสตอนที่เขาอ่อนแอ เอาชีวิตของเขา!”
เนี่ยเทียนสีหน้าฮึกเหิม เขาที่ก่อนหน้านี้ไม่กล้าเข้าไปใกล้ต่งป่ายเจี๋ยมากนักพลันเขยิบเข้าหาต่งป่ายเจี๋ย
พอเขาขยับ สนามแม่เหล็กที่ล้อมวนอยู่รอบตัวเขาตลอดเวลาจึงลอยตามเขาไปด้วย
“ฟิ้วๆ!”
เมื่อเนี่ยเทียนจากไป ทวนยาวสีเหล็กที่ปลดปล่อยแสงออกมาอย่างต่อเนื่องก็ยังคงลอยตัวอยู่ที่เดิม
ไม่มีการพันธนาการจากสนามแม่เหล็กบิดเบือน ทวนยาวสีเหล็กนั้นจึงยิ่งเปลี่ยนมาเป็นเจิดจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ
เพียงแต่ว่าเมื่อเนี่ยเทียนจากไป แสงคมกริบที่ปลดปล่อยออกมาจากทวนยาวกลับไม่สามารถทำร้ายเนี่ยเทียนได้อีก
“ไป!”
ทว่าเวลานี้เอง ต่งป่ายเจี๋ยที่สัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลเหมือนกันก็รีบควบคุมทวนยาวสีเหล็กทันที
พริบตาเดียวทวนยาวที่อยู่นิ่งไม่ขยับก็เล็งไปที่ตัวเนี่ยเทียนแล้วเสียบพรวดเข้าไปในสนามแม่เหล็กอีกครั้ง ปลดปล่อยแสงสีเทาซีดออกมาแล้วแทงไปที่ร่างของเนี่ยเทียนอีกรอบ
“สวบ!”
ข้างเอวของเนี่ยเทียนมีรูเลือดอีกรูปรากฏขึ้น เขาร้องอู้อี้ ข่มกลั้นความเจ็บปวดแล้วพุ่งเข้าใส่ต่งป่ายเจี๋ยต่อ
เวลานี้อานุภาพของไข่มุกน้ำแข็งระเบิดได้ค่อยๆ ลดน้อยลงไปแล้ว
ภายใต้การเผาผลาญจากอาวุธวิเศษระดับต่ำหลายชนิดของต่งป่ายเจี๋ย บวกกับการฉีกกระชากของหมาป่ายักษ์สีเทา พายุน้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้นมาจากไข่มุกน้ำแข็งระเบิดจึงเริ่มแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ
ตอนที่เนี่ยเทียนเข้าไปใกล้ต่งป่ายเจี๋ยก็รู้แล้วว่าอานุภาพของพายุน้ำแข็งที่เกิดจากไข่มุกน้ำแข็งระเบิดได้หายไปจนสิ้นแล้ว
“รนหาที่ตาย!”
เห็นว่าเนี่ยเทียนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ต่งป่ายเจี๋ยจึงเผยความเดือดดาลออกมาทางดวงตา เจตจำนงแห่งการต่อสู้อีกระลอกหนึ่งก็ระเบิดออกมาจากกายของเขาเช่นกัน
เมื่อเจตจำนงแห่งการสู้รบระเบิดขึ้น พลังจิตและพลังวิญญาณในร่างกายของเขาที่ยังเหลืออยู่จึงกรอกเข้าไปในทวนยาวอย่างบ้าคลั่ง
ทวนยาวนั่นถึงจะเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา และหลังจากที่ได้รับพลังงานจำนวนมากเข้าไป อานุภาพทวนยาวจึงเพิ่มขึ้นพรวดพราดทันที
“ฟิ้วๆๆ!”
แสงสีเทาซีดเซียวหลายสิบเส้นถูกสาดออกมาจากในทวนยาวจนเนี่ยเทียนไม่มีพื้นที่ให้หลบเลี่ยง
“เตรียมตัวแต่แรกแล้วอย่างนั้นรึ!
เนี่ยเทียนแค่นเสียงเย็นชา ในที่สุดก็กระตุ้นใช้ยันต์วิเศษชิ้นที่สามที่อาจารย์มอบให้ ม่านแสงคล้ายหยกหินเจ็ดชั้นพลันปกคลุมไปทั่วร่างของเขาทันที
ที่ต่งป่ายเจี๋ยสะสมพลังเอาไว้โจมตีครั้งสุดท้ายก็เพราะหมายจะช่วงชิงชีวิตของเขา ทว่าแสงซีดขาวหลายสิบเส้นนั้นกลับถูกม่านแสงเจ็ดชั้นบนร่างของเนี่ยเทียนขัดขวางเอาไว้
หลังจากม่านแสงเจ็ดชั้นได้รับการโจมตีจากแสงนั่นก็แค่พังทลายลงไปสองชั้นเท่านั้น
“พรวด!”
ต่งป่ายเจี๋ยพ่นเลือดสดออกมาหนึ่งคำ สีหน้าดุร้าย เพิ่มพลังเข้าไปอีกครั้ง
แล้วก็มีแสงอีกหลายสิบเส้นระเบิดออกมาจากในทวนยาวนั่น แต่ก็ยังคงถูกม่านแสงบนร่างของเนี่ยเทียนสกัดกั้นเอาไว้อยู่ดี
ม่านแสงอีกห้าชั้นที่เหลืออยู่ถูกทำลายลงไปอีกสองชั้น ทว่ายังเหลือม่านแสงอีกสามชั้นที่คลุมร่างของเนี่ยเทียนไว้อย่างแน่นหนา
และเวลานี้ต่งป่ายเจี๋ยก็ได้ใช้พลังที่มีจนหมดเกลี้ยงแล้ว ทั้งยังกระตุ้นใช้เรือนกายของตัวเองมาจ่ายเป็นค่าตอบแทนเพื่อจู่โจมด้วยพลังสุดท้ายที่เขาคิดว่าต้องเอาชีวิตเนี่ยเทียนได้
ทว่าเนี่ยเทียนกลับยังไม่ตาย!
มองเห็นว่าเนี่ยเทียนเดินเข้ามาใกล้ทีละก้าวด้วยความเด็ดเดี่ยวทั้งที่ร่างเต็มไปด้วยเลือด ต่งป่ายเจี๋ยก็หน้าเปลี่ยนสีในบัดดล พลันกล่าวขึ้นมาว่า “เจ้ามันเหี้ยมโหด!”
เขาออกแรงกระชากหนังของตัวเองที่มีภาพประตูสวรรค์ติดอยู่ออกมา
“ถอยไปซะ! ไอ้หนู เจ้าชื่ออะไร?” ต่งป่ายเจี๋ยตวาดเสียงดัง
ตอนที่เขาตวาด ภาพประตูสวรรค์นั้นก็ลอยเข้ามาหาเนี่ยเทียนด้วย
ขณะเดียวกัน ทวนยาวสีเทาซีดเล่มนั้นก็บินพรวดออกไปจากสนามแม่เหล็กยุ่งเหยิง กลับเข้าไปอยู่ในมือของต่งป่ายเจี๋ยอย่างแม่นยำ
“ข้ามาจากอาณาจักรหลีเทียน ข้าชื่อเนี่ยเทียน”
“เนี่ยเทียน! ดี!” ต่งป่ายเจี๋ยมองเขาด้วยสายตาลึกล้ำ บัดนี้ความโกรธแค้นและไฟโทสะก่อนหน้านั้นได้หายไปหมดแล้ว แทนที่มาด้วยความรู้สึกชื่นชม “วันหนึ่ง รอจนเจ้าตระหนักรู้ถึงบทต้นและบทกลางของคาถาสะเก็ดดาวแล้วจงไปหาข้าที่อาณาจักรป่ายจั้น ในอาณาจักรป่ายจั้น ข้าต่งป่ายเจี๋ยก็พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง เจ้าลองถามคนอื่นดูก็จะรู้ว่าข้าอยู่ที่ไหน”
กล่าวจบ ยังไม่ทันได้ยินคำตอบรับของเนี่ยเทียน ร่างของเขาก็ถูกสลัดออกไปจากพระราชวังโบราณสะเก็ดดาว
—–
