ตอนที่เขาฆ่ามอนสเตอร์ครั้งแรก เขาก็อ้วกออกมาทันทีเมื่อเห็นอวัยวะภายในที่ถูกทำลายจนกระเด็นออกมาพร้อมกับเลือดสดๆ ที่สาดท่วมตัวของเขา รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังได้รับบททดสอบในนรก เพียงไม่กี่ชั่วโมง จิตใจของซุนเฟยก็เปลี่ยนเป็นชินชา ไม่นานก็กลายเป็นเครื่องจักรสังหารที่เลือดเย็น
นี่ก็เป็นเพียงเกมที่ฆ่าฟันอยู่แล้วนี่
แค่มันเสมือนจริงมากไปหน่อยเท่านั้น
แม้แต่ความเจ็บปวดก็เหมือนจริงสุดๆ
ซุนเฟยไม่รู้ว่า หากตายในโลกเสมือนจริงนี้อาจจะได้ตายตลอดกาลจริงๆ หรือเปล่า และเขาก็ไม่กล้าลองทำ เพราะว่าผลลัพธ์ของมันเขาไม่กล้ายอมรับ
หลังจากการฆ่าผ่านไปได้สามชั่วโมงกว่า ซุนเฟยก็พบว่าความรู้ในเกมคอมพิวเตอร์ที่ได้เรียนรู้มาโลกก่อน มันไม่ได้ตรงกับโลกเสมือนจริงแห่งนี้ไปทั้งหมด เขาสืบเสาะค้นหากฎเกณฑ์ของโลกนี้อย่างช้าๆ
โลกที่โหดร้ายแบบนี้สำหรับคนเถื่อนแล้ว ความสูงต่ำของคะแนนพละกำลังและความแข็งแกร่งนั้น กลายเป็นสิ่งสำคัญมาก…เพื่อรับประกันว่าพลังการโจมตีแข็งแกร่งมากพอและสมรรถภาพทางกายที่สมบูรณ์ ไม่เพียงจะทำให้การฆ่าของคุณไม่มีที่สิ้นสุดยังลดอาการเมื่อยล้าของคุณและยามหลบหนีก็สามารถสลัดเหล่ามอนสเตอร์กระหายเลือดทิ้งได้
ส่วนที่เพิ่มทักษะควบคุมขวานและคำราม นั่นเป็นเพราะว่าตอนนี้เขามีเพียงขวานเป็นอาวุธอยู่ในมือเท่านั้น ต้องมั่นใจได้ว่าขวานขึ้นสนิมด้ามนี้สามารถแสดงอำนาจได้อย่างเต็มที่ และทักษะคำรามนี้มีไว้ในยามที่ตัวเองตกอยู่ในวงล้อมของมอนสเตอร์ เมื่อใช้ทักษะนี้จะทำให้มอนสเตอร์หวาดกลัวและทำให้มันหนีไป
เวลาที่เผชิญหน้ากับภัยคุกคามถึงชีวิต ซุนเฟยไม่ได้คิดถึงการพัฒนาตัวละครในอนาคต สิ่งสำคัญอันดับแรกคือการรักษาชีวิตของตัวเองเท่านั้น
เมื่อเพิ่มแต้มเสร็จแล้ว ซุนเฟยก็กดเปิดหน้าต่างสถานะตัวเองขึ้นมา…
ผู้เล่น: ซุนเฟย
อาชีพ: คนเถื่อน
เลเวล: 5
ประสบการณ์: 14949/22680
พละกำลัง: 45
ว่องไว: 20
ความแข็งแกร่ง: 30
สติปัญญา: 11
พลังโจมตี: 10-27
ความแม่นยำในการโจมตี: 102
ป้องกัน: 31
อดทน: 107
พลังชีวิต: 105
มานา: 16
ต้านทานเวทไฟ: 0
ต้านทานเวทน้ำแข็ง: 0
ต้านทานเวทไฟฟ้า: 5
ต้านทานเวทพิษ: 0
…
ข้อมูลความสามารถแบบนี้ เทียบกับข้อมูลตอนเริ่มต้นแล้วมันดีกว่าเป็นไหนๆ เพราะว่าเหล่าคุณสมบัติถูกเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก
แน่นอนว่า ไม่ได้มีแค่สถานะที่อัพเกรดขึ้น
ยังมีอุปกรณ์พิเศษอีกด้วย
ในระหว่างที่ฆ่า ซุนเฟยได้อุปกรณ์มาไม่น้อยซึ่งทั้งหมดถูกเขาสวมใส่ไว้แล้ว หนึ่งในนั้นคือหมวกพลังงานแมนดาริน เพิ่มสถานะ +1 สติปัญญา และต้านทานเวทไฟฟ้า 5% ดังนั้น มานาและต้านทานเวทไฟฟ้าก็ได้บวกเพิ่ม
ตรวจสอบสถานะผู้เล่นเสร็จ ซุนเฟยก็กดเปิดกระเป๋าเก็บของ
ที่โลกนี้ กระเป๋าเก็บของที่ซุนเฟยได้รับมาดูเหมือนว่าจะเป็นภาชนะเก็บของมิติประเภทแหวนมิติ มีช่องเก็บของ 40 ช่อง ทุกช่องสามารถใส่ของประเภทที่คล้ายกันได้อย่างน้ำยารักษา แน่นอนว่าอุปกรณ์ขนาดใหญ่ประเภท หมวก ดาบ จะใส่ได้น้อยลงกว่าเดิมเล็กน้อย
ตอนนี้แหวนมิติของซุนเฟยก็เต็มแล้ว
เขาพิจารณาอยู่ชั่วครู่ แล้วก็ตกลงใช้ม้วนคัมภีร์กลับเมืองที่แถมมาให้ตอนที่สร้างตัวละคร พลันเกิดเสียงฟู่วดังขึ้นเบาๆ แสงสีฟ้าที่สูงมากกว่าสามเมตรปรากฏอยู่ข้างกายซุนเฟย เขาลังเลอยู่สักพักก่อนจะเดินเข้าไป
วินาทีต่อมา ซุนเฟยก็มาปรากฏตัวอยู่ในค่ายโร้ก
ความรู้สึกที่ได้ใช้ม้วนคัมภีร์กลับเมืองนี้ มันแปลกมาก รู้สึกเหมือนทะลุอุโมงค์มิติ ซุนเฟยหลับตาขบคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นก็หาทิศทางที่แน่นอนแล้วเดินไปหาแม่ชีอาคาร่าอีกครั้ง
แม่ชีอาวุโสคนนี้ นอกจากจะเป็นผู้มอบเควสแล้ว ยังเป็นแม่ค้าขายอุปกรณ์และอาวุธอีกด้วย ซุนเฟยตัดสินใจทำเควสหลักกำจัดมอนสเตอร์ในถ้ำชั่วร้ายให้สิ้นซากเป็นอันดับแรก แต่ก่อนหน้านั้นจำเป็นต้องเปลี่ยนอุปกรณ์ของตัวเองให้ดีกว่านี้ เพื่อเพิ่มความมั่นใจว่าเมื่อเข้าไปในถ้ำชั่วร้ายจะไม่ถูกมอนสเตอร์ไล่ฆ่าหรือถูกขย้ำตาย เพราะว่าในนั้นมีบอสน่ากลัวแปลกๆ อยู่ตัวหนึ่ง
แม้ว่าก่อนหน้านี้จะได้ฝึกฝนตนเองจนถึงระดับห้าแล้วก็ตาม แต่ก็ต้องพิจารณาอย่างละเอียดในเรื่องนี้
ความจริงเป็นสิ่งสำคัญ รักษาชีวิตให้อยู่รอดเพื่อรู้ความจริง นั่นสำคัญยิ่งกว่า
ซุนเฟยรวบรวมสิ่งของที่ไม่จำเป็นต่อตัวเอง ซึ่งดรอปมาจากการตีมอนสเตอร์ ไม่ว่าจะเป็นระเบิดก๊าซ หอก คทาเวทมนตร์ รองเท้าหนังและถุงมือ เมื่อขายอุปกรณ์ทั้งหมดแล้วก็ได้รับเงินกว่าแปดร้อยเหรียญทอง บวกกับเหรียญทองที่ดรอปจากการตีมอนสเตอร์ก่อนหน้านั้นอีก รวมทั้งหมดแล้วหนึ่งพันสี่ร้อยเหรียญทอง
เขาจะใช้เหรียญทองเหล่านี้ไปซื้ออุปกรณ์กับอาคาร่า…
ขวานคู่ยักษ์ที่มีพลังโจมตี 6–15 เกราะหนังที่มีพลังป้องกัน 13 หนึ่งชุด เขาสวมใส่อุปกรณ์ทั้งหมด จากนั้นก็ซื้อน้ำยาฟื้นพลัง ม้วนคัมภีร์กลับเมืองสี่ม้วน และม้วนคัมภีร์ตรวจสอบสามม้วน ถือว่าเป็นการเปลี่ยนรูปโฉมใหม่ของอุปกรณ์ตัวเอง
นี่ทำให้เขารู้สึกดีเหมือนมีปืนลูกซองอยู่ด้วย
ลำแสงสีฟ้าของม้วนคัมภีร์กลับเมืองปรากฏออกมา ก่อนจะส่งเขากลับไปที่เดิม
แว่บ!
เสียงดังอยู่พักหนึ่ง ซุนเฟยก็กลับมาที่บลัดมอร์ ซึ่งเต็มไปด้วยมอนสเตอร์ เขาใช้แผนที่เล็กหาถ้ำชั่วร้าย เขากำขวานในมือแน่นพลันตัดสินใจอย่างแน่วแน่ ก่อนจะเดินเข้าไป
ความจริงพิสูจน์แล้วว่า ความระมัดระวังของซุนเฟยมีประโยชน์อย่างมาก
ในโลกนี้ มอนสเตอร์ในถ้ำจะดูดุร้ายกว่ามอนสเตอร์ในแผนที่ปกติทั่วไป นอกจากหนูหางเหล็ก ซอมบี้ ชาแมนที่พบเห็นได้บ่อยๆ และยังมีจอมขมังเวทชาแมนที่สามารถใช้บอลไฟได้ ในถ้ำชั่วร้ายยังมีมอนสเตอร์รูปร่างเหมือนกอริลล่ายักษ์ตัวใหญ่ที่ทั้งผิวหนาและมีพลังโจมตีแข็งแกร่ง
ภายในถ้ำซุนเฟยเริ่มทำการสังหารมอนสเตอร์
เนื่องจากเลื่อนระดับไปถึงระดับห้า พลังการโจมตีและป้องกันของร่างกายก็เพิ่มสูงขึ้น ซุนเฟยจึงล้างบางพวกมอนสเตอร์ตลอดทาง เขาฆ่ามันได้อย่างสบายๆ เหมือนกำลังหั่นผักก็ไม่ปาน เขายังไม่พบอุปสรรคอะไรแม้แต่น้อย
เลือดที่สาดกระเซ็น เสียงกรีดร้องโหยหวนและการฆ่าที่ยังดำเนินต่อไป
ทั่วร่างซุนเฟยชโลมไปด้วยเลือด ตวัดขวานคู่ยักษ์ในมือฟันไม่หยุดราวกับเทพแห่งการฆ่า มอนสเตอร์ถูกฆ่าทั้งหมด แม้ว่าจะพบมอนสเตอร์ที่อยู่กันเป็นฝูง ซุนเฟยก็เลือกพุ่งเข้าไปอยู่ตรงกลางกลุ่มมอนสเตอร์ จากนั้นก็ใช้ทักษะคำรามของคนเถื่อน รอจนเหล่ามอนสเตอร์หวาดกลัวกรีดร้องเสียงแหลม แล้วกระจัดกระจายหนีไป เขาก็เริ่มไล่ฆ่าไปทีละตัว…
ภายในถ้ำ ซุนเฟยได้เห็นศพของมนุษย์มากมาย
บางศพอยู่บนพื้น บางศพก็ถูกมัดบนเสา มีลำไส้ทะลักออกมาจากท้อง ดวงตาถูกควักออก แม้กระทั่งผู้หญิงที่ถูกพวกมอนสเตอร์น่าเกลียดเหล่านี้ข่มขืน กอปรกับฝูงแมลงวันกลุ่มใหญ่ที่ตอมศพเหล่านั้นอยู่ ส่งเสียงดังหึ่งๆ เป็นภาพที่น่าสะอิดสะเอียนยิ่งนัก
เมื่อซุนเฟยเห็นฉากแบบนี้แล้ว ยิ่งทำให้ซุนเฟยโกรธแค้นเหล่ามอนสเตอร์มากยิ่งขึ้น
ในฐานะที่เป็นมนุษย์ ถึงจะรู้ว่าที่นี่เป็นโลกแห่งเกม แต่เขาเองก็อินไปกับเนื้อเรื่องโดยไม่รู้ตัวเขา รู้สึกว่าเปลวไฟลุกโชนกำลังเผาไหม้อยู่ในอกเขา เขาเหมือนกับคนบ้า ไล่ฆ่ามอนสเตอร์อย่างบ้าคลั่ง
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้ว
มอนสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าดิ้นรนร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนาในกองเลือด ทันใดนั้นลำแสงสีทองที่สวยงามก็ปรากฏขึ้นมาเหนือหัว ส่องสว่างไปทั่วทุกมุมถ้ำ เกิดแสงสว่างในถ้ำที่มืดมิดแห่งนี้…
จากนั้นก็มีเสียงที่คุ้นเคยปรากฏในสมองของซุนเฟย…
“ยินดีด้วย ผู้เล่นซุนเฟย คุณได้ผ่านการทดสอบที่หนึ่งของโลกมืดแล้ว เควสที่แม่ชีอาคาร่ามอบหมายให้สำเร็จแล้ว ตอนนี้คุณสามารถกลับไปหาอาคาร่าที่ค่ายโร้กเพื่อรับรางวัลของคุณได้…”
เสียงนี้ปลุกสติของซุนเฟย
เขาหอบหายใจแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างลวกๆ แล้วก็ต้องแปลกใจ เขาไม่รู้ว่ามอนสเตอร์ทั้งหมดถูกตนเองเองฆ่าทิ้งตั้งแต่เมื่อไร แม้แต่บอสย่อยในถ้ำที่ชั่วร้ายอย่าง ‘ศพพระเพลิง’ ก็กลายเป็นศพตกตายด้วยขวานของตัวเอง เหรียญทองที่ส่องประกายสดใสและอุปกรณ์ทุกอย่างร่วงลงเต็มพื้นไปหมด
“เมื่อกี้ข้าคลั่งอย่างงั้นเหรอ?”
ซุนเฟยครุ่นคิด รู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองถูกเหตุการณ์ในเกมกระตุ้นให้โกรธจนกลายเป็นคลั่ง? ความจริงเขาไม่ตำหนิตนเองหรอก ทุกอย่างเป็นเพราะโลกเสมือนจริงนี้ต่างหาก ฉากโศกนาฏกรรมของมนุษย์ กระตุ้นให้ความโกรธแค้นในใจของซุนเฟยขึ้นมา
เมื่อตะลึงไปชั่วครู่ ซุนเฟยก็เริ่มเก็บของ
เหรียญทองไม่ต้องใส่ในแหวนมิติ ดังนั้นสิ่งแรกที่ซุนเฟยทำคือเก็บเหรียญทองทั้งหมดก่อน จากนั้นก็เริ่มเลือกอุปกรณ์ที่มีค่าบนพื้นยัดเข้าไปในกระเป๋าหลัง ซุนเฟยคลายคิ้วที่ขมวด ดวงตาฉายแววยินดี บนพื้นมีอุปกรณ์สีฟ้าอยู่สองชุด ส่องแสงสีฟ้าเรืองรอง คาดว่าคงดรอปมาจากบอส ‘ศพพระเพลิง’
ซุนเฟยเก็บมันขึ้นมา
แต่…
“โธ่เว้ย! คทาจอมเวท? สนับมีด? มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า? ทำไมไม่มีอุปกรณ์ของคนเถื่อนบ้างล่ะ?”
รอจนเห็นรูปร่างของอุปกรณ์สีฟ้าอย่างชัดเจน ซุนเฟยก็หมดหวังทันที
มันไม่ง่ายเลยที่จะมีอุปกรณ์สูงกว่าระดับสีเขียว แล้วมันก็ดันเป็นของที่อาชีพคนเถื่อนเขาไม่ใช้กัน มันเหมือนกับการได้เห็นทะเลสาบอยู่กลางทะเลทรายแต่ก็พบว่าความจริงมันเป็นเพียงภาพลวงตา มันคงทำให้คนอยากจะกระอักเลือดออกมาอย่างคับอกคับใจ
“บัดซบเอ๊ย ซวยโคตรๆ!”
ซุนเฟยทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เก็บอุปกรณ์สีฟ้าทั้งสองอันยัดใส่กระเป๋าหลัง ในเมื่อใช้มันไม่ได้ก็เอามันกลับไปขายให้อาคาร่าแล้วกัน
เมื่อเก็บของทั้งหมดเรียบร้อย ซุนเฟยก็เปิดใช้ม้วนคัมภีร์กลับเมือง
เขาเตรียมจะกลับไปค่ายโร้ก เพื่อไปรับรางวัลกับแม่ชีอาคาร่าที่มอบเควสให้เขา แล้วไปถามให้ชัดๆ เลยว่าทำไมตัวเองถึงได้มาที่โลกแปลกๆ แห่งนี้
นี่เป็นคำถามที่รบกวนจิตใจซุนเฟยมานาน
และในตอนนี้เองก็เกิดภาวะผิดปกติขึ้น…
“คำเตือน ผู้เล่นซุนเฟย เวลาเล่นเกมของคุณวันนี้ถึงขีดจำกัดแล้ว เตรียมส่งคุณออกจากโลกเกมใน…สาม…สอง…หนึ่ง ออกจากเกม”
เสียงเย็นชาลึกลับตอนนั้นก็พลันปรากฏขึ้นในสมองของซุนเฟยทันที
———————
